Y ile Başlayan Erkek Bebek İsimleri 2024: Y Harfi ile Başlayan Erkek İsimleri ve Anlamları Nelerdir?

Anne ve baba adaylarının kafasını kurcalayan mevzular içinde adlar içeriyor. Bebeklerini kucağını alacağı günü bekleyen aileler isminin en güzel ve benzeri olmayan olmasını istiyorlar. Adam bebekleri için keşfedilmemiş, birbirinden güzel adlar bulunuyor.

A’dan Z’ye Adam Bebek İsimleri ve Anlamları

 

Y Harfi ile Başlamış olan Adam Bebek İsimleri ve Anlamları

 

Yabalak: Yabancı. 2. Tenha kır, ova. 3. Dışarı, başka ülke, gurbet. 4. Ekin tarlası.

Yaban: İnsan yaşamayan tenha yer. 2. Yabancı, el.

Yabar: Güzel koku, misk.

Yabgu: Yol gösterici, kılavuz.

Yabız: Yavuz

Yadacı: Büyücü, sihirbaz. 2. Doktor.

Yadigar: Bir kimseyi yada bir vakası hatırlatan nesne.

Yafes: Hz. Nuh’un üçüncü erkek evladıdır

Yağan: Yağmur, kar. 2. Yağış.

Yağar: Yağacak olan. 2. Parlayacak olan, parıldayan.

Yağın: Yağmur.

Yağınalp: Hareketli yiğit.

Yağısıyan: Düşmanı yenen, zafer kazanan.

Yağız: Yiğit; esmer

Yağızad: Adı benzer biçimde kendide yağız olan.

Yağızalp: Esmer yiğit, karayağız yiğit, delikanlı manasındadır.

Yağızbay: Esmer ve saygı duyulan şahıs.

Yağızboğa: Kuvvetli, esmer kimse.

Yağızcan: Esmer, kuvvetli yiğit şahıs.

Yağızer: Esmer, yiğit, kara yağız er şahıs

Yağızhan: Esmer, yiğit hükümdar.

Yağızkan: Esmer bir soydan gelen.

Yağızkurt: Esmer, yiğit ve kurt benzer biçimde de kurnaz.

Yağıztay: Esmer, yiğit genç

Yağıztekin: Esmer ve biricik şehzade

Yağıztürk: Esmer Türk.

Yağmur: Havadaki su buğusu-nun yoğunlaşmasıyla oluşan ve yeryüzüne düşen yağışın sıvı durumunda olanı.

Yağmurca: Bir tür geyik. 2. Dağ keçisi.

Yahşibay: İyi tanınan, saygı duyulan kimse.

Yahşibey: İyi tanınan, saygı duyulan kimse.

Yahşiboğa: İyi, güzel, kuvvetli kimse.

Yahşihan: İyi, güzel hükümdar.

Yahşikan: İyi, asil bir sülaleden gelen kimse.

Yahşitay: İyi, güzel kimse.

Yahya: ‘Tanrı lütufkârdır” anlamındadır. Bir peygamber ismidir.

Yakın: Uzak olmayan

Yakub: Bir Peygamber adı

Yakup: Bir Peygamber adı

Yakut: Aliminyum oksit, yapısında parlak kırmızı renkli kıymetli taş

Yalabuk: Güzel, yakışıklı, sempatik. 2. Parlak, ışıltılı. 3. Şimşek. 4. Çevik, atik, işgüzar. 5. Dövüşte üstün gelen.

Yalap: Parıltı. 2. İvedi, süratli, acele. 3. Sarı renkli bir kuş.

Yalav: Alev, ateş.

Yalavaç: Peygamber, elçi.

Yalaz: Alev, ateş, bayrak.

Yalaza: Alev.

Yalazabay: Alevli, coşkun kimse.

Yalazahan: Alevli, coşkulu hükümdar.

Yalazakan: Alevli, coşkulu bir soydan gelen kimse.

Yalazalp: Yalım benzer biçimde yiğit

Yalazan: Berk, şimşek.

Yalazay: Alev ve ay benzer biçimde olan.

Yalazbay: Alev ateş ve saygı duyulan şahıs.

Yalazhan: Ateş benzer biçimde hükümdar.

Yalazkan: Ateş benzer biçimde bir soydan gelen.

Yalçın: Sarp, sert, düz olmayan

Yalçıner: Sarp yiğit

Yalçınkaya: Çıkılması güç, dik, büyük ve ıslak kaya

Yalçuk: Parlayan, parlak, elçi.

Yaldırak: Ak, parlak, ışıklı.

Yaldıran: Parlayan, ışıldayan, bezdiren.

Yaldırım: Yıldırım

Yalgı: Büyü, sihir; yalnız

Yalgın: Serap; aşı kalemi almaya ve aşılamaya elverişli ağaç, çiçek

Yalgınay: Alev benzer biçimde parlayan kimse.

Yalım: Alev, ateş

Yalımbay: Alev benzer biçimde olan.

Yalımhan: Kılıcının keskinliğiyle malum hükümdar.

Yalımkan: Alev benzer biçimde bir soydan gelen.

Yalımsoy: Alev benzer biçimde bir soydan gelen.

Yalımtay: Alev benzer biçimde genç.

Yalımtürk: Alev benzer biçimde Türk.

Yalın: Mütevazı, çıplak, katışıksız

Yalınad: Mütevazi ad, yalın ad.

Yalınalp: Gösterişsiz kahraman

Yalınay: Bulutsuz gecedeki ay

Yalınbay: Mütevazi ve saygı duyulan şahıs

Yalınbey: Mütevazi ve saygı duyulan şahıs.

Yalınç: İçine başka bir şey karıştırılmamış, saf

Yalınhan: Mütevazi hükümdar.

Yalınkan: Mütevazi bir soydan gelen.

Yalınsoy: Mütevazi bir soydan gelen.

Yalıntay: Mütevazi ve genç.

Yalıntürk: Mütevazi Türk.

Yalkı: Yalın.

Yalkın: Yalnız, tek başına; ince, zayıf

Yalkın/Yalgın: Serap, ılgın / alev

Yalmaç: Karışık olmayan, mütevazı, yalın, yapılması ve anlaşılması kolay olan.

Yalman: Dik, sert, eğik; kesici alet ucu

Yalt: Yalçın, sert.

Yaltar: Parlak, ışıldayan.

Yaltaray: Parıldayan ay.

Yaltır: Parlak, parlayan.

Yaltırak: ışıldayan, parıldayan.

Yaltıray: Parlak ışık saçan ay

Yalvaç: Peygamber benzer biçimde

Yalvaç/Yalavaç: Peygamber¸elçi.

Yamaç: Dağın yada tepenin herhangi bir yanı. 2. Karşı. 3. Yan, yakın.

Yaman: Şiddetli, öfkeli, yürekli, korkutan, becerikli

Yamanad: Adı benzer biçimde kendisi de yaman olan.

Yamanalp: Korku salan yiğit.

Yamanbay: Yürekli ve saygı duyulan şahıs.

Yamanbey: Yürekli ve saygı duyulan şahıs.

Yamancan: Candan dost, koruyucu.

Yamaner: İşbilir yiğit, becerikli yiğit

Yamanöz: Becerikli kimse, işbilir kimse, yaman kimse

Yamansoy: İşbilir bir soydan gelen

Yamantay: Korkusuz genç.

Yamantürk: Korkusuz Türk.

Yamanyiğit: Yiğitler yiğidi.

Yamçı: Sürücü.

Yanaç: Yön.

Yanal: Yanda olan, yana düşen. 2. Alaca, iki renkli.

Yanar: Yanan.

Yanbey: Karşı tarafın zengini.

Yanık: Yanmış olan. 2. Rengi koyulaşmış. 3. Duygulu, acıklı, etkili, acılı. 4. Bıkkın, kederli, dertli.

Yankı: Sesin bir yere çarpıp geri dönmesiyle duyulan ikinci ses, ses yansıması

Yarar: Yarayan, elverişli, uygun.

Yaren: Dost, yakın dost.

Yargı: Yargı, muhakeme. 2. Birini ya da bir nesneyi eleştirici bir halde değerlendirme.

Yarıgar: En içten dost.

Yarka: Büyük piliç.

Yarkan: Yüksek mahkeme.

Yarkaya: Sarp, uçurumdaki kaya.

Yarkın: Güneş aydınlığı, düneş ışığı, şimşek.

Yarkurul: Komisyon, encümen.

Yarlık: Hükümdar buyruğu buyrultu.

Yarluk: “Yarlık” isminin bir başka söyleniş biçimi.

Yasa: Değişmezlik ve yükümlülük göstermeyen kaide. 2. Kanun. 3. Toplumsal yaşam içinde kendiliğinden oluşan ve uyulması yaşamın bir mecburiyeti olan cemiyet alışkılarının bütünü. 4. Düşüncenin mantıksal bir kıymeti olması için uyulması koşul olan temel.

Yasan: Belirlenmiş kuralların içinde bulunan. 2. Yönelim.

Yasef: “Yafes” isminin bir başka söyleniş biçimi.

Yaser: Varlık, zenginlik

Yasin: Kuran-ı Kerimde bir surenin adıdır. İnsan anlama gelir.

Yasir: Sol tarafa giden

Yasun: Toplumsal edinim.

Yaşa: Rahat ve rahat bir ömrün olsun.

Yaşar: Uzun ömürlü olsun dileğiyle koyulan isim

Yaşartürk: Yaşayan Türk

Yaşdaş: Aynı yaşta olanlar.

Yaşıl: Adam ördem.

Yaşın: Işık, şimşek, güneş parçası.

Yaşlak: İhtiyar.

Yatkın: Bir yana eğilmiş, yatık. 2. Benimsemiş, alışmış, eğilimli. 3. Yetenekli becerikli.

Yatman: Mütevazi kişilik.

Yatuk: Kanun benzeri sazların ortak adı.

Yavaş: Süratli olmayan. 2. Yumuşak huylu, yumuşak başlı.

Yaver: Komut subayı

Yavuz: İyi, güzel, iyi huylu, becerikli, hamarat, mert

Yavuzad: İsmi benzer biçimde kendi de kuvvetli olan.

Yavuzalp: Korkusuz yiğit, yaman yiğit

Yavuzay: Yürekli, kuvvetli kimse.

Yavuzbey: Kuvvetli ve saygı duyulan şahıs.

Yavuzcan: Yürekli, korkusuz kimse

Yavuzer: Korkusuz yiğit, yaman yiğit

Yavuzhan: Kuvvetli, güçlü, yürekli hükümdar

Yavuzkan: Kuvvetli bir oydan gelen.

Yavuzsoy: Korkusuz soydan gelen kimse

Yavuztay: Genç ve kuvvetli.

Yavuztürk: Kuvvetli Türk.

Yayak: Yürüyerek yol kateden.

Yaygır: Gökkuşağı.

Yazan: Yazar.

Yazar: Yazarak yapıt üreten şahıs.

Yazgan: Yazar, yazan

Yazgı: Karder.

Yazı: Yazılan şey.

Yazır: Bir Türkmen boyunun adı.

Yedier: Büyük ayı ekip yıldızı.

Yeğen: Birine bakılırsa kardeşin evladı. 2. Birine bakılırsa amca, hala, dayı, teyzenin evladı.

Yeğin: Sıkıntılı katı, şiddetli. 2. Baskın, üstün.

Yeğinalp: Üstün yiğit.

Yeğiner: Üstün yiğit.

Yekbun: Tek olmak, birleşmek

Yekemin: İlk, birinci.

Yekiti: Birlik, bütünlük.

Yekman: Başkan.

Yekta: Tek, benzeri olmayan, benzersiz.

Yelbey: Rüzgar benzer biçimde esen ve saygı duyulan şahıs.

Yelden: Rüzgardan gelmiş, rüzgar evladı.

Yelen: Arzu, talep, fırtına.

Yeler: Rüzgar benzer biçimde yiğit

Yelesen: Fırtınalı, acele kimse.

Yelmen: İstekler, arzular.

Yeltekin: Rüzgâr benzer biçimde ve tek olan

Yeman: Gözü pek olan.

Yemen: Mutluluk.

Yenal: Galip gelme

Yenay: . Yeni ay, hilal, ayça.

Yenel: Kazanan el, kazanma.

Yener: Zorlukların üstesinden gelen

Yenerol: Üstün ol.

Yengi: Üstün gelme, yenme, utku, zafer

Yenin: Her anlarında üstün olun.

Yenisey: Doğu Sibirya’da 3354 km.’lik ırmağın adı.

Yenisu: Temiz, berrak su.

Mahalli: Belirli bir yer ile ilgili olan. 2. Gözlem yerine yada gözlemcinin yerine ilişkin.

Yergin: Kederli, tasalı, kaygılı.

Yersel: Yerle ilgili.

Yesari: Sol ile ilgili. 2. Bir düzlem içinde bulunmayan şekiL.

Yeşne: Şimşek, yıldırım.

Yeten: Her şeyin üstesinden gelebilen.

Yetener: Her türlü zorluğun üstesinden rahatça gelebilen.

Yeter: Kafi, kâfi

Yetik: Bilgi ve becerisiyle ihtiyaç duyulan olgunluğa ermiş şahıs.

Yetim: Babası ölmüş çocuk.

Yetiş: Zor zamanların insanı

Yetişal: Kurtar anlamında.

Yetişen: Kurtaran, kurtarıcı.

Yetkin: Becerili, olgun

Yetkiner: Erişkin yiğit, olgunlaşmış yiğit

Yezgut: Sezani hanedanlarından bir kral.

Yezidi: Yezidi dininden olanlar.

Yılbay: Devamlı için saygı duyulan.

Senedir: Işıklı, parlak

Yıldırak: Süheyl.

Yıldıralp: Korkutan yiğit, yıldıran yiğit

Yıldıran: Parlayan, ışıldayan. 2. Bezdiren.

Yıldıray: Parlayan ay

Yıldırer: Korkutan yiğit, yıldıran yiğit

Yıldırım: Işıklı ve sesli bir tabiat vakası

Yılhan: İyi hükümdar.

Yılkan: Temiz kan.

Yılma: Hiçbir işten korkup, yılma anlamında.

Yılmayan: Korkmayan, vazgeçmeyen.

Yılmaz: Vazgeçmeyen şahıs, kesin

Yılmazer: Azimli yiğit.

Yiğit: Yürekli, savaşçı

Yiğitalp: Yiğitler yiğidi, erler eri

Yiğitcan: Kuvvetli ve yürekli kimse

Yiğitefe: Yürekli, yürekli

Yiğitel: Kuvvetli el,

Yiğiter: Kuvvetli ve yürekli adam

Yiğithan: Yiğit, yürekli hakan

Yiğitkan: Yiğit bir soydan gelen.

Yoğun: Koyu, ağır, kalınca. 2. Artmış, çoğalmış durumda olan.

Yolaç: Çığır açma

Yolak: Patika.

Yolbul: Kılavuz, önder, ider.

Yoldaş: Aynı yoldan giden, dost

Yoldaşcan: Can dost, can dost.

Yoldaşer: Kahraman yiğit, dost.

Yoma: Balıkçılıkla kullanılan bir tür halat.

Yomut: Her anlamda üstün olan.

Yordam: Çeviklik, çabukluk. 2. Çalım. 3. Yatkınlık, alışkanlık. 4. Kılavuz, destek.

Yordamla: Her işe yatkın olan.

Yosun: Bir çok sularda, ağaç yada taşların üstünde yetişen tallı bitkiler.

Yön: Taraf, yan, doğrultu. 2. Tutulacak, izlenecek yol.

Yönal: Yönünü, cepheni aL.

Yönder: Yön gösteren, önder

Yöner: Yönelmiş olan.

Yönet: Bir işin üstesinden gelebilecek şahıs.

Yönetmen: Yöneten, uygun ve hakikatı söyleyen.

Yöntem: İzlenen, tutulan yol, usul, sistem.

Yörük: Göçebe bir Türkmen oymağı ve bu oymaktan olan kimse

Yula: Meşale, ışık

Yumlu: Uğurlu.

Yunus: Bir peygamber adı; bir memeli canlı

Yurdacan: Yurda canlılık veren.

Yurdaer: Yurtsever, kahraman

Yurdahan: Yurda kağan olan kimse

Yurdaışık: Yurda ışık olan kimse

Yurdakul: Yurduna karşı fedakâr olan

Yurdal: Kendine yurt edinme

Yurdaşen: Yurdu şenlendiren.

Yurday: Yurdu aydınlatan.

Yurdun: Yurda ilişik olan

Yurt: Vatan. 2. Duracak, barınacak yer.

Yurtal: Yurtsever.

Yurtbay: Memleketinin adamı.

Yurtcan: Vatanının dostu.

Yurter: Yurdunun yiğidi.

Yurtkan: Yurdu için kanını verebilecek niteliklere haiz olan.

Yurtkul: Yurdunun kulu kölesi olan.

Yurtkur: Yurdunun kurucusu olan.

Yurtkuran: Bir yurdun kurucusu olan.

Yurtman: Yurdunu oldukça seven.

Yurtsal: Yurtsever.

Yurtsan: Yurduyla övünen.

Yurtsev: Yurtsever.

Yurtseven: Ülkesini, yurdunu seven, yurt sevgisi olan

Yurtsever: Yurtseven.

Yurtsuz: Gariban.

Yurttaş: yurtları yada duyguları bir olanlardan her biri, yurttaş.

Yusuf: Yakışıklı, güzel

Yusuf Efdal: Yakışıklı, güzel, daha üstün, erdemli

Yuşa: Bir peygamber adıdır. Hz. Musa’nın yeğenidir.

Yüce: Büyük, erişilmez, yüce

Yücealp: Büyük, ulaşılmaz ve yüce yiğit

Yücedağ: Yüce dağ.

Yüceer: Yüce yiğit, ulaşılmaz yiğit

Yücel: Yükselme, ilerleme

Yücelay: Ay benzer biçimde güzel ve yüce.

Yücelen: Yüceleşen, yükselen

Yücelt: Başarı göstermiş bir duruma gel.

Yücelten: Yükselten, o duruma getiren.

Yücesan: Ulaşılmaz soy, yüce isim

Yücesoy: Ulaşılmaz soy, yüce soy

Yücetay: Başarı göstermiş genç.

Yücetekin: Yüce ve biricik, yüce şehzade

Yücetürk: Yüce Türk.

Yüksel: Bilhassa tinsel anlamda yücelme

Yükselen: Yükseklere çıkan, ilerleyen

Yümni: Uğurlu becerikli. 2. İşi sağ eliyle meydana getiren.

Yürük: “Yörük” isminin bir başka söyleniş biçimi.

Yüşa: İstanbul’da bir türbe

Yüzüak: Dürüst, namuslu.