Divan edebiyatının büyük hiciv şairi Nefî, Erzurumludur. Daha sonra İstanbul’a gelmiş, 1. Ahmed, I I . Osman, I. Mustafa ve IV. Murad dönemlerinde İstanbul ve Edirne’de yaşamıştır. Şiirleriyle büyük bir şöhret sahibi olmuş, bir ara padişah IV. Murad’ın yakınları arasına girmeyi de başarmıştır.
Eserlerinin çoğunun hiciv türünde olması sebebiyle insanların ve özellikle devlet adalarının nefretini kazanan Nefî’nin, son olarak vezir-i azam Bayram Paşa’ya yazdığı hicviye sebebiyle, idamına karar verilmiştir.
Muallim Naci “Osmanlı Şairleri” isimli eserinde “O’nun ahlakî yönden şiddetle tenkide şayan bir ‘kötü dilli’ olduğunu gizlemeye imkan yoktur” dedikten sonra “şairane tabiatında olan iktidar ise hiç bir vakit inkâr olunamaz” hükmünü vermiştir.
Dilinin cezasını çekmek üzere padişahın emriyle Bayram Paşa’ya teslim edilen ve muhtemelen o sırada 60 yaşını biraz geçmiş bulunan şair, Çavuşbaşı Boynu Eğri Mehmed Paşa tarafından; “Gel bakalım Nefî Efendi! Odunlukta hicvolunacak birisi var!” denilerek sarayın odunluğunda boğdurulmuş ve cesedi denize atılmıştır.
