K ile Başlayan Erkek Bebek İsimleri 2024: K Harfi ile Başlayan Erkek İsimleri ve Anlamları Nelerdir?

Aileye yeni katılacak fertleri mevzusunda anne ve baba adayları isim mevzusunda heyecanlı oluyor. Çocuklarına yaşam boyu taşıyacakları adı verirken anne ve baba adayları adların anlamlarına dikkat ediyor. Anne babalar çocuklarına keşfedilmemiş, çağıl, popüler ve nadir görülen adları vermek istiyor.

A’dan Z’ye Adam Bebek İsimleri ve Anlamları

 

 

K Harfi ile Süregelen Adam Bebek İsimleri ve Anlamları

 

Kaan: Hükümdar, han

Kaan / Kağan: Hükümdar, hanların hanı

Kabadayı: İyi dövüşen, korkusuz, kendine özgü namus kurallarının dışına çıkmayan kimse. 2. Yürekli.

Kaban: Savaşçı, dövüşken.

Kabil: Kabul eden, olabilir mümkün, önde ve ileride olan.

Kadagan: Emir, buyruk.

Kadem: Adım, ölçü. 2. Uğur.

Yazgı: Alın yazısı, yazgı. 2. Çoğu zaman kaçınılmaz fena şans.

Kadim: Ayak basan, ulaşan, varan. Öncesiz, evvelsiz olandır. Fazlaca eski zamanlara ilişkin eski atik. Yıllanmış. Kelam-ı Kadim, Kur’an-ı Kerim

Kadir: Kıymet, onur

Kadrettin: Dinin kudreti, gücü.

Kadri: İtibar, değerle ilgili

Kadrihan: Kıymetli, kıymetli ve de kuvvetli hükümdar.

Kafar: Batırıcı, kahreden.

Kağan: Hükümdar, hanların hanı

Kahhar: Kahreden, üzen manasındadır. Tanrı’ın esmalarındandır.

Kahir: Kahredici, yok eden, ezici kuvvet.

Kahra: Yeraltı. Büyük taşlık yer. Bir öteki anlamı da hayvan yiyeceğidir.

Kahraman: Yiğit, yürekli

Kaim: Birinin yerine geçen. 2. Bir işte sebat eden, direnen. 3. Ayakta duran.

Evren: Yer, gök, mevcud her şey; evren; kozmos dur.

Kakınç: Hiddet, kızgınlık, sitem. 2. Vurma, vuruş. 3. Harekete geçiş, ayağa kalkış.

Kala: Kale, hisar. 2. (T.) Atmaca.

Kalagay: Al, kırmızı renk.

Kalender: Gösterişsiz, mütevazi, tokgözlü anlamındadır.

Kalgay: İzci başı.

Kalkan: Koruyucu.

Kalmuk: Göz kapağı. 2. Tüylü yün kumaş. 3. Asya’da eski bir Moğol kabilesinin adı.

Kam: Doktor. 2. Düşünür.

Kamacı: Top kaması meydana getiren yada onaran kimse.

Kaman: Dağların zirvesine yakın olan yer.

Kamanbay: Elit, kıymetli kimse.

Kamar: Doktor, tabip.

Kambay: Doktor, hekim.

Kamber: Hz. Ali’ nin sadık kölesi; bir eve oldukca gelen kimse şeklinde anlamları vardır.

Kamber/Kanber: Halife Ali’nin yanından asla ayrılmayan kölesi. 2. Sadık hizmetkar.

Kamer: Ay uydusunun Kuran’daki adıdır.

Kamet: Endam.

Kamil: Olgun, eksiksiz kişidir.

Kamran: Mutlu, muzaffer, isteğine kavuşmuş olan

Kamuran: Dileğine, kavuşmuş olan, bahtiyar, mutlu kişidir.

Kanat: Kuşların ve uçucu böceklerin uçmalarını elde eden organlarıdır.

Kanbore: Kahraman.

Kandemir: Fazlaca kuvvetli olandır.

Kaner: Soyu yiğit olan, er olan kimsedir.

Kanık: Elindekinden hoşnut olan, azla yetinen, yetingen, yetkin. 2. Tok gözlü.

Kani: İnanan, inanmış.

Kanka: Kan kardeş. 2. Can ciğer dost.

Kansu: Soyu su şeklinde saf ve temiz olan manasındadır.

Kantürk: Türk soyundan olan.

Kanun: Kural, kaide, yasa.

Kanuni: Kanuna ilişkin kararla ilgili. Sultan Süleyman’ın Sıfatıdır

Kapkın: Uygun, tertipli anlamındadır.

Kaplan: Hindistan ve Afrika ormanlarında yaşayan, aslan büyüklüğünde, postu çizgili, kedigillerden yırtıcı bir hayvandır.

Kaptan: Gemideki en yüksek görevli. 2. Takımbaşı.

Kara: En koyu renk, siyah. 2. Esmer.

Karaalp: Kara ve alp yiğit kişidir.

Karabaş: Asla evlenmemiş adam.

Karabay: Esmer ve elit şahıs.

Karabey: Esmer bey.

Karabulut: Yağmur yüklü bulut.

Karaca: Geyik türünden, boynuzları minik ve çatallı bir av hayvanı, Dağkeçisi, yaban keçisi

Karacabey: Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk beyi.

Karacael: Karayağız el.

Karacan: Esmer kimse manasındadır. Dedem Korkut öykülerinde bir yiğit adıdır.

Karaçelik: Çelik şeklinde kuvvetli esmer delikanlı.

Karademir: Demir şeklinde sert esmer delikanlı.

Karadeniz: Türkiye’nin kuzeyindeki deniz.

Karadoğan: Bir kuş türü.

Karaduman: Siyah duman anlamında.

Karaer: Esmer yiğit.

Karagöz: Gözü açık, çalışkan bir kimsedir.

Karahan: Tarihte bazı hanlara verilen addır. Anadolu’da bir devlet ismidir.

Karakaş: Kara kaşları olan.

Karakaya: Siyah kaya.

Karakoç: Siyah koç.

Karakoyun: Kara koyun.

Karakurt: Siyah kurt.

Karakuş: Siyah kuş.

Karaman: Esmer, karayağız insan.

Karamuk: Böğürtlen.

Karan: Kahraman yürekli ve öteki anlam olarak karanlık anlama gelir.

Karanalp: Kara yağız yiğittir.

Karani: Veysel Karani’ nin doğduğu köydür. Fazlaca karanlık anlamına gelir.

Karaoğlan: Esmer delikanlı.

Karasın: Esmersin.

Karasu: Ağır akan su, esmer su, acı su.

Karatan: Alaca karanlık.

Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamıdır.

Karatekin: Uğurlu esmer.

Karayağız: İri yarı, esmer yakışıklı kimse manasındadır.

Karayel: Kuzeybatıdan esen yel, soğuk rüzgar.

Kardani: Fiil.

Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek

Kardeş: Aynı ana babadan dünyaya gelen yada ana babalarından biri aynı olan evlatların birbirine bakılırsa adı. 2. Yaşça minik olan kardeş. 3. Aralarında oldukca kıymet verilen ortak bir bağ bulunanlardan her biri.

Kardeşcan: Fazlaca yakın dost, dost.

Karer: Yağız yiğit

Kargın: Kabarmış su, eriyen karların oluşturduğu akarsudur.

Karhan: Karların hükümdarı anlamındadır.

Karık: Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.

Karındaş: Kardeş.

Karlık: Kar kuyusu.

Karlukhan: Karluk boyunun hanı.

Karmen: Parlak kırmızı.

Kartal: Yırtıcı bir tür kuş adıdır.

Kartay: Kar şeklinde beyaz tay.

Kartekin: Kar şeklinde beyaz ve de temiz kişidir.

Kasal: Kibir, gurur, övünme.

Kasar: Hatır.

Kasım: Bölen, kısımlara ayırananlamındadır. Senenin 1Ayının adıdır.

Kasırga: Şiddetli fırtına. 2. Duyguların patlak verişi.

Kaşif: Gören, meydana çıkaran şahıs

Kâşif: Gören, meydana çıkaran kişidir.

Yazman: Kıymetli çalışkan

Kâtip: Kıymetli çalışkan, yazıcı anlamlarındadır.

Kava: M. Ö. 612’de Şedadilerin kralı Dehak’ı öldürerek bir ihtilal meydana getiren ve o günden beri Nevroz bayramının kutlayıcısı olan Kürt kahramanı.

Kavas: Sakınan, koruyucu.

Kavruk: Kara sevdalı, aşık.

Kaya: Büyük ve sert taş kütlesidir.

Kayaalp: Kaya şeklinde sert yiğit

Kayacan: Kaya şeklinde kuvvetli dost.

Kayaer: Kaya şeklinde sert ve sağlam er kişidir.

Kayagün: Kaya şeklinde sert gün

Kayahan: Kaya şeklinde sert hakan

Kayan: “Kaymaktan” kayma işini meydana getiren, akar şeklinde yer değiştiren, kayıcı

Kayansel: Gürül gürül gelen sel.

Kayar: Gurur.

Kayarak: Giden akarsu, sel, çığ

Kayasoy: Kuvvetli soydan gelen.

Kayaş: Sülale, akraba.

Kayatekin: Kaya şeklinde sağlam şehzade

Kayatimur: Kaya+Timur

Kayatürk: Kaya şeklinde sağlam ve sert Türk

Kaygısız: Endişesiz, hiçbir şeye aldırış etmeyen.

Kayhan: Kuvvetli hükümdar

Kayhan/Kayıhan: Kuvvetli hükümdar

Kayı: Osmanlıların kökeni olan Oğuz boylarından birinin adı, sağlam, sert, kuvvetli, sağanak, bora

Kayıhan: Kuvvetli kağan, sert han, sağlam han

Kaymaz: Dağ eteği.

Kaynak: Bir suyun çıkmış olduğu yer, pınar

Kayra: Yüksek tutulan yada sayılan birinden gelen iyilik, lütuf, kayra, atıfet, inayettir. Tanrı’nın insana iyilik getirici, kurtarıcı ilişkisi için kullanılan, bilhassa dinsel bir kavramdır.

Kayraalp: Yardımsever yiğit.

Kayrabay: Yardımsever elit şahıs.

Kayrabey: Yardımsever elit şahıs.

Kayrahan: Yardımsever hükümdar.

Kayrak: Ekime elverişli olmayan toprak. 2. Yassı, düz taş.

Kayral: Gözetilen, esirgenen.

Kayran: Orman içindeki ağaçsız çıplak alan.

Kayrasoy: Himaye edilmiş, korunmuş soydan gelen şahıs anlamında.

Kazan: Su çevrisi, girdap.

Kazgan: Kazan

Kazım: Kızgınlığını, öfkesini belli etmeyen

Kebir: Yüce, yüce.

Kelami: Sözle ilgili.

Kelemer: Güçlü karakteri olan adam.

Keleş.: Güzel, yakışıklı.2. Yiğit, yürekli, bahadır.

Kemal: Olgunluk, erdem

Kemalettin: Informasyon ve erdem sahibi

Kemali: “Kemal” isminin bir başka söyleniş biçimi.

Kemallettin: Dinin olgunluğu, eksiksizliği ve kıymeti

Kemar: Cumhuriyet.

Kenan: Hazreti Yakup’un ülkesi, vaat edilmiş ülke; Aden, Filistin.2. Hz. Yakup’un memleketi, Filistin. 3. Yusuf-i Kenan

Kendal: Yamaç, yar kenarı, sel yarığı şeklinde anlamları vardır.

Şehir: Kent.

Kenter: Kentli

Keramettin: Dinin kerameti, tabiat üstü gücü, bağış, kayra, ağırlama anlamlarındadır.

Kerami: Mert, yürekli asil şahıs.

Kerem: Soyluluk, eli açıklık, cömertlik anlamlarındadır.

Kerim: Kerem sahibi, eli bol, asil, eli açık olandır. Tanrı’ın adlarındandır.

Kerimhan: Eli açık hükümdar.

Kerman: İran’da Kürt bölgesi.

Kervan: Uzak bölgelere yolcu ve tecim eşyası taşıyan yük hayvanı katarı.

Keser: Hüzün, üzüntü.

Keskin: Kesici, kesin, kati

Keskinay: Parıltıyla ışıldayan ay.

Keskinel: Elleri sert olan.

Keskiner: Sert yiğit, keskin adam

Keskinsoy: Sert soydan gelen.

Keskintürk: Sert Türk.

Kevin: Yaşlı, yaşlanmış, eski.

Keyan: Büyük hükümdar, şah.

Keyhan: Dünya. Far

Kezer: Kahraman

Kııilkurt: Kızıl renkli kurt.

Kılıç: Uzun keskin bir bıçak, tabanca

Kılıçali: 1500-1578 yılları aralığında yaşamış olan Türk denizcisi.

Kılıçalp: Kılıç şeklinde keskin yiğit

Kılıçaslan: Selçuklu şehzadesinin adı.

Kılıçbay: Kılıcıyla saygınlık kazanmış olan.

Kılıçbey: Kılıcıyla saygınlık kazanmış olan.

Kılıçel: Kılıç şeklinde keskin eli olan.

Kılıçer: Kılıç şeklinde keskin er şahıs

Kılıçhan: Kılıcıyla nam salmış hükümdar.

Kılıçsoy: Kılıcıyla nam salmış bir soydan gelen.

Kılıçtürk: Kılıç şeklinde keskin Türk.

Kınay: Fazlaca çalışkan

Kınaytürk: Fazlaca çalışkan Türk.

Kıncal: İnce, zayıf.

Kıraç: Su bulunmayan toprak, kurak toprak, verimsiz toprak

Kıralp: Rengi kırçıl olan yiğit, kırçıl renkli yiğit, kır yiğit

Kıran: Kırma işini meydana getiren şahıs. Çevre, ufuk, tepe, yamaç… şeklinde anlamları vardır.

Kıraner: Vurup ezerek parçalayan yiğit

Kırat: Kıymet, düzey – Kır renkli at.

Kıray: Genç, delikanlı.

Kırbay: Elit genç.

Kırbey: Elit genç.

Kırca: Kırçıla yakın, kıra benzer, kır şeklinde

Kırdar: İtidalli olan.

Kırgız: Kırgızistan’da yaşayan Türk soyundan gelme halk.

Kırhan: Kırçıl han

Kırman: Saçları kırlaşmış şahıs.

Kırtay: Kır renkli at yavrusu, kır renkli tay

Kırtekin: Kırçıl şehzade

Kıvanç: Luk, mutluluk halidir.

Kıvançer: Luk olan yiğit, övünç olan yiğit, sevindiren kimse

Kıyan: Dağdan hızla inen sele verilen addır.

Benzetme: İki ayrı şeyi karşılaştırıp değerlendirme.

Kızan: Adam çocuk 2. Delikanlı; silahlı köy delikanlısı.

Kızıl: Parlak, kırmızı renk. 2. Altın.

Kızılalp: Kızıl yiğit.

Kızılateş: Alevli, harlı ateş.

Kızılcan: Kızıl soydan gelen.

Kızıldemir: Kor halindeki demir.

Kızıler: Kızıl asker.

Kızılgün: Gökyüzünün kızıllığı.

Kızıltan: Şafak vaktinin kızıllığı manasındadır.

Kızıltaş: Kırmızı taş.

Kızıltuğ: Kızıl renkli tuğ.

Kızıltunç: Kırmızı tunç.

Kimya: Maddelerin temel yapılarını¸ bileşimlerini¸ vb.ni inceleyen bilim adıdır. Bir şeyin ana yapısı, birleşimi şeklinde özünü temsil eder.

Kinyas: Geniş yüzlü şahıs.

Kiper: Canlı, dayanıklı, sağlam kimse anlamındadır.

Kiram: Asil, eli bol.

Kirman: Hisar, kale.

Kiyan: Dağdan hızla inen sel, 2. Dede korkut kahramanı.

Kobra: Zehirli bir yılan türü.

Koca: Kadının eşi. 2. Büyük, iri. 3. Yaşlı, yaşlanmış. 4. Büyük, yüce.

Kocaalp: Büyüklüğü ve iriliğiyle nam salmış yiğit.

Kocabay: Yüce ve elit şahıs.

Kocabey: Yüce bey.

Kocademir: Büyük demir.

Kocaer: Büyük, yüce, yiğit.

Kocataş: Büyük taş.

Kocatay: Genç irisi.

Kocatürk: Büyük Türk.

Koç: Sıhhatli, gürbüz genç adam.

Koçak: Eli açık, eli açık. 2. Yürekli, yiğit, kabadayı.

Koçakalp: Yiğit, kabadayı.

Koçar: Döğüş için yetiştiriImiş iri boynuzlu koç.

Koçaş: Yol gösteren, klavuzluk eden. 2. Yağmur bulutu.

Koçay: Koç şeklinde kuvvetli, ay şeklinde parıltılı.

Koçer: Koç yiğit, yiğitler yiğidi

Koçhan: Yiğit kağan

Koçkan: Yiğit, yürekli kan bağından gelen.

Koçsoy: Kahramanlık soyundan gelen.

Koçtürk: Koç şeklinde heybetli ve kuvvetli Türk.

Koçubey: Koç şeklinde heybetli ve elit şahıs.

Koçyiğit: Yiğitler yiğidi.

Kolçak: Pazıbent. 2. Zırhın kola geçirilen parçası.

Koldaş: İş arkadaşı.

Koman: Ümit.

Konan: Konuk,

Kongar/Kongur: Kestane rengi.

Konur: Açık sarı, boz, bozla sarı arası renk. 2. Yanık kırmızı, yağızımsı al. 3. Kimseyi beğenmeyen, gururlu, kibirli. 4. Kahraman, yiğit. 5. Süslü, çalımlı, şık, kurumlu. 6. İnatçı, aksi.

Konuralp: Yiğitler yiğidi, gururlu yiğit

Konurata: Yiğit ata, onurlu ata

Konurbay: Onurlu ve varsıl, onurlu bey

Kopan: Muzaffer.

Kopuz: Ozanların çaldırmış olduğu telli Türk sazı.

Kor: İyice yanarak içine, özüne değin ateş olmuş kömür ya da odun parçası, (mecaz olarak) kıpkırmızı

Koral: Sınır muhafızı

Koralp: Kor şeklinde, kor ateş şeklinde yiğit

Koraltan: Kızıl tan.

Koraslan: Ateş şeklinde Yakıcı, arslan şeklinde yırtıcı.

Koray: Kamış, kargı şeklinde, içi boş şeyler

Korban: Kor şeklinde kızgın hükümdar.

Korcan: Kanı sıcak, kanı kaynayan

Korçak: Heykel.

Korçan: Çağlayan.

Korday: Kuğu kuşu.

Korel: Kor ateş durumuna gelmiş el

Korer: Kızıl ateş şeklinde yiğit, kor şeklinde adam

Korgan: Kale, burç.

Korgün: Kızıl Güneş, kor durumdaki Güneş

Korhan: Fazlaca kuvvetli hükümdar

Korkan: Kor şeklinde bir geçmişi olan şahıs.

Korkmaz: Korku bilmeyen

Korkut: Büyük dolu tanesi. 2. Cin, şeytan şeklinde hayalî yaratıklar. 3. Korkusuz, yavuz, heybetli.

Korkutalp: Korkusuzluğuyla başkalarına korku salan yiğit şahıs.

Korman: Kor şeklinde kızgın ve hareketli insan.

Kortan: Sabah ateşi

Kortaş: Kızgın taş.

Kortay: Kızgın tay.

Koryak: Kıpkırmızı

Koryiğit: Alev ateş yiğit.

Koryürek: Ateş şeklinde sıcak yüreği olan.

Kostak: Çalımlı, iyi giyinmiş Yakışıklı. 2. Yiğit, kabadayı, yürekli.

Koşa: çift, eş, ikiz.

Koşak: Taş yığını. 2. Çokgüzel.

Koşal: Koşarak git ve al

Kovan: Hüzün, üzüntü.

Koyak: Vadi, dere, dağlar arasındaki naturel çukurlar, etkili, acıklı.

Koyaş: Güneş.

Koygun: Acıklı, etkili, acıklı.

Koytak: Rüzgar olmayan çukur yer.

Koytan: Yalçın, kesik, kaya.

Kozak: Kozalak. 2-Padişah mektuplarının konulduğu kutu.

Kökcan: Aslolan dost.

Kökel: Sıhhatli el.

Köken: Temel, soy, çıkmış olduğu yer

Köker: Soyca yiğit olan kimse, kökü yiğit olan er kişidir.

Köknar: Çam türünden, yatay dallı, kerestelik bir orman ve süs ağacı

Köksal: Köksal, iyice yerleş, uzun yaşa

Köksalan: Kökleşmiş olan, kök salmış olan

Köksan: Köklü ün, köklü ad

Köksoy: Kökü derinlere giden soydan olan

Köksu: Derinden çıkan su.

Köksur: Soyunun devam etmesini sağla.

Köktan: Kökleri oldukca eskiye dayanan.

Köktaş: Toprakta kalıcı taş.

Köktay: Sağlam, genç.

Kökten: Asil

Köktürk: Nam salmış Türk.

Köroğlu: Türk halk hikayesinin kahramanı.

Köse: Bıyığı, sakalı çıkmayan, seyrek sakallı.

Kösten: Kaplıca.

Köymen: Köylü.

Köz: Ufak kor parçası.

Közcan: Ateş şeklinde dost.

Közer: Ateş şeklinde yiğit.

Kral: En yüksek devlet otoritesini, tüm devlet başkanlığı yetkilerini, kalıtım yada soylularca seçilme

Kuban: Kafkasya’da bir uygarlık.

Kubar: Kibar, nazik.

Kubat: Kaba, biçimsiz

Kubilay: Moğol imparatoru

Kuddosi: Mukaddes şahıs.

Kuddus: Temiz. 2. Tanrının adlarından biri.

Kudret: Güç, kuvvet

Kudsi: Mukaddes şahıs.

Kula: Sarı saçlı, mavi gözlü.

Kulan: Muzaffer olan.

Kulubey: Uğurlu bey.

Kunaylı: Asil, varlıklı aile. 2. Etkin, etkin.

Kunduz: Postu kıymetli bir kemirgen.

Kunt: Sağlam yapılı, sıhhatli, dayanıklı, kalınca, sert

Kuntay: iri yapılı genç.

Kunter: Sağlam yapılı yiğit, sert yiğit

Kuntman: Sağlam ve iri yapıl adam

Kuntürk: Sağlam ve kuvvetli Türk.

Kuntyiğit: İri yapılı yiğit.

Kuraner: Kurucu şahıs

Kuray: Ay şeklinde güzel.

Kurban: Dinin bir buyruğu, adağı yerine getirmek için kesilen hayvan. 2. Bir amaç uğruna feda edilen ya da kendini feda eden,

Kurcan: Çabala, uğraş,

Kurçak: Heykel.

Kurman: Üstün ve yetenekli şahıs.

Kurt: Sürülere hücum eden, köpek türünden yırtıcı, yabanıl hayvandır. Mecaz olarak işini iyi bilen, aldanmaz anlamında da kullanılır.

Kurtalp: Kurt şeklinde yiğit

Kurtar: Zor durumda olana yardım et.

Kurtaran: Kurtulmasını elde eden.

Kurtbay: Kurnaz ve elit şahıs.

Kurtbey: Kurnaz ve elit şahıs.

Kurtcebe: Zırhlı kale burcu.

Kurtdemir: Kurnaz ve sert.

Kurtdoğan: Kurnaz ve yırtıcı.

Kurtel: Yırtıcı el.

Kurter: Aldanmaz yiğit, işini iyi bilen yiğit, kurt yiğit

Kurthan: Kurnaz hükümdar.

Kurtul: Güç bir durumdan kendini kurtar

Kurtulmuş: Aydınlığa kavuşmuş

Kurtuluş: Zor bir dorumdan başarı ile sıyrılma, rahata erme.

Kuru: Suyu, nemi olmayan, çelimsiz, sıska

Kuruç: Yürekli. 2. Çelik. 3. Toprak içinde bulunan büyük taş.

Kusay: Hz Muhammed’in bir akrabası

Kuşay: Uzaklaşmak.

Kut: Uğur, şans, talih

Kutal: Uğur al, uğurla ilgili, uğursal

Kutaldı: Mutlu oldu.

Kutalmış: Mutlu olmuş.

Kutalp: İyilik getiren yiğit, uğurlu yiğit

Kutan: Saban 2. Saka kuşu.

Kutat: Mutlu olmuş şahıs.

Kutay: Uğurlu ay.

Kutbay: Uğurlu bey

Kutberk: Uğurlu ve sağlam

Kutbettin: Arapçada dinin yücesi anlamına gelir.

Kutcan: İyilik getiren kimse, kutlu kimse

Kutel: Uğurlu el.

Kuten: Adaletli

Kuter: İyilik getiren yiğit, kutlu yiğit

Kuterdem: Mutlu ve faziletli şahıs.

Kuterden: Mutlu ve yiğit şahıs.

Kutgün: Uğurlu gün, mutlu gün.

Kuthan: Uğurlu kağan, kutlu kağan

Kutkan: Uğurlu kan, kutlu kan

Kutlan: Kutlu, mutlu ol.

Kutlar: Mutluluklar.

Kutlu: Kutlanmış, mutlu, uğurlu

Kutluad: Adı uğurlu.

Kutlualp: Uğurlu yiğit

Kutluay: Uğurlu, kutlu ay

Kutlubay: İyilik ve zenginlik getiren.

Kutlubey: Uğurlu bey

Kutlucan: Uğurlu ve can kimse.

Kutluel: Uğur getiren el

Kutluer: Uğurlu yiğit.

Kutluğ: İyilik ve uğur getirdiğine inanılan, uğurlu, kutlu

Kutluğhan: Uğur getiren kağan.

Kutluhan: Uğur getiren kağan

Kutluk: Uğurlu olan, iyilik getiren

Kutlutay: Uğurlu genç.

Kutlutekin: Uğurlu ve biricik, uğur getiren şehzade, uğurlu prens

Kutlutin: Mukaddes ruh

Kutlutöre: Kutlu büyük dava sahabi

Kutlutürk: Uğurlu Türk, mukaddes Türk

Kutman: Uğur getiren, uğurlu kimse

Mukaddes: Kutsal, kutlulukla ilgili

Kutsalan: Uğur getiren, uğur salan

Kutsalar: Uğur getiren kimse, uğur getiririr, kut gönderir

Kutsan: Uğurlu ad, kutlu ad.

Kutsay: Uğurlu say

Kutsel: İyi su.

Kutsi: Kutlanan, kutluluk sahibi

Kutsoy: Kutlu soydan gelen, soyu kutlu

Kutun: Mukaddes, mukaddes.

Kutunalp: Mukaddes, yiğit.

Kutuner: Mukaddes yiğit.

Kutyar: Uğurlu kimse

Şimal: Bir yön

Kuzgun: Bir tür karga

Küce: Etkisinde bırakan.

Küçümen: Fazlaca küçük, minik.

Kültigin: Göktürk komutanı.

Küntay: Sağlam yapılı, kunt Ay

Kür: Yürekli, bileği kuvvetli.

Küre: Yer yuvarlağı. 2. Daire biçiminde olan

Küren: Sarı ile dolu arası bir at rengi

Kürhan: Yiğit, yürekli han.

Kürşad: Eski Türklerde yiğit, alp

Kürşad/Kürşat: Eski Türklerde Yiğit, alp

Kürşat: Eski bir Türk adı

Kürümer: Topluluk.