K ile Başlayan Erkek Bebek İsimleri 2022: K Harfi ile Başlayan Erkek İsimleri ve Anlamları Nelerdir?

 

Aileye yeni katılacak bireyleri konusunda anne ve baba adayları isim konusunda heyecanlı oluyor. Çocuklarına hayat boyu taşıyacakları ismi verirken anne ve baba adayları isimlerin anlamlarına dikkat ediyor. Ebeveynler çocuklarına keşfedilmemiş, modern, popüler ve nadir bulunan isimleri vermek istiyor.

A’dan Z’ye Erkek Bebek İsimleri ve Anlamları

 

K Harfi ile Başlayan Erkek Bebek İsimleri ve Anlamları

Kaan: Hükümdar, han

Kaan / Kağan: Hükümdar, hanların hanı

Kabadayı: İyi dövüşen, korkusuz, kendine özgü namus kurallarının dışına çıkmayan kimse. 2. Yürekli.

Kaban: Savaşçı, dövüşken.

Kabil: Kabul eden, olabilir mümkün, önde ve ileride olan.

Kadagan: Buyruk, emir.

Kadem: Adım, ölçü. 2. Uğur.

Kader: Alın yazısı, yazgı. 2. Genellikle kaçınılmaz kötü talih.

Kadim: Ayak basan, ulaşan, varan. Ezeli, evvelsiz olandır. Çok eski zamanlara ait eski atik. Yıllanmış. Kelam-ı Kadim, Kur’an-ı Kerim

Kadir: Değer, onur

Kadrettin: Dinin kudreti, gücü.

Kadri: İtibar, değerle ilgili

Kadrihan: Değerli, kıymetli ve de güçlü hükümdar.

Kafar: Batırıcı, kahreden.

Kağan: Hükümdar, hanların hanı

Kahhar: Kahreden, üzen manasındadır. Allah’ın esmalarındandır.

Kahir: Kahredici, yok eden, ezici kuvvet.

Kahra: Yeraltı. Büyük taşlık yer. Bir diğer anlamı da hayvan yiyeceğidir.

Kahraman: Yiğit, cesur

Kaim: Birinin yerine geçen. 2. Bir işte sebat eden, direnen. 3. Ayakta duran.

Kainat: Yer, gök, var olan her şey; evren; kozmos dur.

Kakınç: Öfke, kızgınlık, sitem. 2. Vurma, vuruş. 3. Harekete geçiş, ayağa kalkış.

Kala: Kale, hisar. 2. (T.) Atmaca.

Kalagay: Al, kırmızı renk.

Kalender: Gösterişsiz, sade, tokgözlü anlamındadır.

Kalgay: İzci başı.

Kalkan: Koruyucu.

Kalmuk: Göz kapağı. 2. Tüylü yün kumaş. 3. Asya’da eski bir Moğol kabilesinin adı.

Kam: Hekim. 2. Düşünür.

Kamacı: Top kaması yapan veya onaran kimse.

Kaman: Dağların zirvesine yakın olan yer.

Kamanbay: Saygın, değerli kimse.

Kamar: Hekim, doktor.

Kambay: Hekim, tabip.

Kamber: Hz. Ali’ nin sadık kölesi; bir eve çok gelen kimse gibi anlamları vardır.

Kamber/Kanber: Halife Ali’nin yanından hiç ayrılmayan kölesi. 2. Sadık hizmetkar.

Kamer: Ay uydusunun Kuran’daki adıdır.

Kamet: Endam.

Kamil: Olgun, eksiksiz kişidir.

Kamran: Mutlu, muzaffer, isteğine kavuşmuş olan

Kamuran: Dileğine, kavuşmuş olan, bahtiyar, mutlu kişidir.

Kanat: Kuşların ve uçucu böceklerin uçmalarını sağlayan organlarıdır.

Kanbore: Kahraman.

Kandemir: Çok güçlü olandır.

Kaner: Soyu yiğit olan, er olan kimsedir.

Kanık: Elindekinden hoşnut olan, azla yetinen, yetingen, kanaatkar. 2. Tok gözlü.

Kani: İnanan, inanmış.

Kanka: Kan kardeş. 2. Can ciğer arkadaş.

Kansu: Soyu su gibi saf ve temiz olan manasındadır.

Kantürk: Türk soyundan olan.

Kanun: Kaide, kural, yasa.

Kanuni: Kanuna ait kararla ilgili. Sultan Süleyman’ın Sıfatıdır

Kapkın: Uygun, düzenli anlamındadır.

Kaplan: Hindistan ve Afrika ormanlarında yaşayan, aslan büyüklüğünde, postu çizgili, kedigillerden yırtıcı bir hayvandır.

Kaptan: Gemideki en yüksek görevli. 2. Takımbaşı.

Kara: En koyu renk, siyah. 2. Esmer.

Karaalp: Kara ve alp yiğit kişidir.

Karabaş: Hiç evlenmemiş erkek.

Karabay: Esmer ve saygın kişi.

Karabey: Esmer bey.

Karabulut: Yağmur yüklü bulut.

Karaca: Geyik türünden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı, Dağkeçisi, yaban keçisi

Karacabey: Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk beyi.

Karacael: Karayağız el.

Karacan: Esmer kimse manasındadır. Dedem Korkut öykülerinde bir yiğit adıdır.

Karaçelik: Çelik gibi güçlü esmer delikanlı.

Karademir: Demir gibi sert esmer delikanlı.

Karadeniz: Türkiye’nin kuzeyindeki deniz.

Karadoğan: Bir kuş türü.

Karaduman: Siyah duman anlamında.

Karaer: Esmer yiğit.

Karagöz: Gözü açık, çalışkan bir kimsedir.

Karahan: Tarihte bazı hanlara verilen addır. Anadolu’da bir devlet ismidir.

Karakaş: Kara kaşları olan.

Karakaya: Siyah kaya.

Karakoç: Siyah koç.

Karakoyun: Kara koyun.

Karakurt: Siyah kurt.

Karakuş: Siyah kuş.

Karaman: Esmer, karayağız insan.

Karamuk: Böğürtlen.

Karan: Kahraman yürekli ve diğer anlam olarak karanlık demektir.

Karanalp: Kara yağız yiğittir.

Karani: Veysel Karani’ nin doğduğu köydür. Çok karanlık anlamına gelir.

Karaoğlan: Esmer delikanlı.

Karasın: Esmersin.

Karasu: Ağır akan su, esmer su, acı su.

Karatan: Alaca karanlık.

Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamıdır.

Karatekin: Uğurlu esmer.

Karayağız: İri yarı, esmer yakışıklı kimse manasındadır.

Karayel: Kuzeybatıdan esen yel, soğuk rüzgar.

Kardani: Eylem.

Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek

Kardeş: Aynı ana babadan doğmuş veya ana babalarından biri aynı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Yaşça küçük olan kardeş. 3. Aralarında çok değer verilen ortak bir bağ bulunanlardan her biri.

Kardeşcan: Çok yakın arkadaş, dost.

Karer: Yağız yiğit

Kargın: Kabarmış su, eriyen karların oluşturduğu akarsudur.

Karhan: Karların hükümdarı anlamındadır.

Karık: Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.

Karındaş: Kardeş.

Karlık: Kar kuyusu.

Karlukhan: Karluk boyunun hanı.

Karmen: Parlak kırmızı.

Kartal: Yırtıcı bir tür kuş adıdır.

Kartay: Kar gibi beyaz tay.

Kartekin: Kar gibi beyaz ve de temiz kişidir.

Kasal: Kibir, gurur, övünme.

Kasar: Hatır.

Kasım: Bölen, kısımlara ayırananlamındadır. Yılın 1Ayının adıdır.

Kasırga: Şiddetli fırtına. 2. Duyguların patlak verişi.

Kaşif: Bulan, meydana çıkaran kişi

Kâşif: Bulan, meydana çıkaran kişidir.

Katip: Değerli çalışkan

Kâtip: Değerli çalışkan, yazıcı anlamlarındadır.

Kava: M. Ö. 612’de Şedadilerin kralı Dehak’ı öldürerek bir ihtilal yapan ve o günden beri Nevroz bayramının kutlayıcısı olan Kürt kahramanı.

Kavas: Koruyan, koruyucu.

Kavruk: Kara sevdalı, aşık.

Kaya: Büyük ve sert taş kütlesidir.

Kayaalp: Kaya gibi sert yiğit

Kayacan: Kaya gibi güçlü dost.

Kayaer: Kaya gibi sert ve sağlam er kişidir.

Kayagün: Kaya gibi sert gün

Kayahan: Kaya gibi sert hakan

Kayan: “Kaymaktan” kayma işini yapan, akar gibi yer değiştiren, kayıcı

Kayansel: Gürül gürül gelen sel.

Kayar: Gurur.

Kayarak: Giden akarsu, sel, çığ

Kayasoy: Güçlü soydan gelen.

Kayaş: Sülale, akraba.

Kayatekin: Kaya gibi sağlam şehzade

Kayatimur: Kaya+Timur

Kayatürk: Kaya gibi sağlam ve sert Türk

Kaygısız: Endişesiz, hiçbir şeye aldırış etmeyen.

Kayhan: Güçlü hükümdar

Kayhan/Kayıhan: Güçlü hükümdar

Kayı: Osmanlıların kökeni olan Oğuz boylarından birinin adı, sağlam, sert, güçlü, sağanak, bora

Kayıhan: Güçlü kağan, sert han, sağlam han

Kaymaz: Dağ eteği.

Kaynak: Bir suyun çıktığı yer, pınar

Kayra: Yüksek tutulan veya sayılan birinden gelen iyilik, lütuf, ihsan, atıfet, inayettir. Tanrı’nın insana iyilik getirici, kurtarıcı ilişkisi için kullanılan, özellikle dinsel bir kavramdır.

Kayraalp: Yardımsever yiğit.

Kayrabay: Yardımsever saygın kişi.

Kayrabey: Yardımsever saygın kişi.

Kayrahan: Yardımsever hükümdar.

Kayrak: Ekime elverişli olmayan toprak. 2. Yassı, düz taş.

Kayral: Gözetilen, esirgenen.

Kayran: Orman içindeki ağaçsız çıplak alan.

Kayrasoy: Himaye edilmiş, korunmuş soydan gelen kişi anlamında.

Kazan: Su çevrisi, girdap.

Kazgan: Kazan

Kazım: Kızgınlığını, öfkesini belli etmeyen

Kebir: Ulu, yüce.

Kelami: Sözle ilgili.

Kelemer: Kuvvetli karakteri olan adam.

Keleş.: Güzel, yakışıklı.2. Yiğit, cesur, bahadır.

Kemal: Olgunluk, erdem

Kemalettin: Bilgi ve erdem sahibi

Kemali: “Kemal” isminin bir başka söyleniş biçimi.

Kemallettin: Dinin olgunluğu, eksiksizliği ve değeri

Kemar: Cumhuriyet.

Kenan: Hazreti Yakup’un ülkesi, vaat edilmiş ülke; Cennet, Filistin.2. Hz. Yakup’un memleketi, Filistin. 3. Yusuf-i Kenan

Kendal: Yamaç, uçurum kenarı, sel yarığı gibi anlamları vardır.

Kent: Şehir.

Kenter: Kentli

Keramettin: Dinin kerameti, doğa üstü gücü, bağış, ihsan, ağırlama anlamlarındadır.

Kerami: Mert, cesur soylu kişi.

Kerem: Soyluluk, eli açıklık, cömertlik anlamlarındadır.

Kerim: Kerem sahibi, cömert, soylu, eli açık olandır. Allah’ın adlarındandır.

Kerimhan: Cömert hükümdar.

Kerman: İran’da Kürt bölgesi.

Kervan: Uzak yerlere yolcu ve ticaret eşyası taşıyan yük hayvanı katarı.

Keser: Hüzün, keder.

Keskin: Kesici, kararlı, kesin

Keskinay: Parıltıyla ışıldayan ay.

Keskinel: Elleri sert olan.

Keskiner: Sert yiğit, keskin erkek

Keskinsoy: Sert soydan gelen.

Keskintürk: Sert Türk.

Kevin: Yaşlı, ihtiyar, eski.

Keyan: Büyük hükümdar, şah.

Keyhan: Dünya. Far

Kezer: Kahraman

Kııilkurt: Kızıl renkli kurt.

Kılıç: Uzun keskin bir bıçak, silah

Kılıçali: 1500-1578 yılları arasında yaşamış olan Türk denizcisi.

Kılıçalp: Kılıç gibi keskin yiğit

Kılıçaslan: Selçuklu şehzadesinin adı.

Kılıçbay: Kılıcıyla saygınlık kazanmış olan.

Kılıçbey: Kılıcıyla saygınlık kazanmış olan.

Kılıçel: Kılıç gibi keskin eli olan.

Kılıçer: Kılıç gibi keskin er kişi

Kılıçhan: Kılıcıyla nam salmış hükümdar.

Kılıçsoy: Kılıcıyla nam salmış bir soydan gelen.

Kılıçtürk: Kılıç gibi keskin Türk.

Kınay: Çok çalışkan

Kınaytürk: Çok çalışkan Türk.

Kıncal: İnce, zayıf.

Kıraç: Su bulunmayan toprak, kurak toprak, verimsiz toprak

Kıralp: Rengi kırçıl olan yiğit, kırçıl renkli yiğit, kır yiğit

Kıran: Kırma işini yapan kişi. Çevre, ufuk, tepe, yamaç… gibi anlamları vardır.

Kıraner: Vurup ezerek parçalayan yiğit

Kırat: Değer, düzey – Kır renkli at.

Kıray: Genç, delikanlı.

Kırbay: Saygın genç.

Kırbey: Saygın genç.

Kırca: Kırçıla yakın, kıra benzer, kır gibi

Kırdar: İtidalli olan.

Kırgız: Kırgızistan’da yaşayan Türk soyundan gelme halk.

Kırhan: Kırçıl han

Kırman: Saçları kırlaşmış kişi.

Kırtay: Kır renkli at yavrusu, kır renkli tay

Kırtekin: Kırçıl şehzade

Kıvanç: Sevinç, mutluluk halidir.

Kıvançer: Sevinç olan yiğit, övünç olan yiğit, sevindiren kimse

Kıyan: Dağdan hızla inen sele verilen addır.

Kıyas: İki ayrı şeyi karşılaştırıp değerlendirme.

Kızan: Erkek çocuk 2. Delikanlı; silahlı köy delikanlısı.

Kızıl: Parlak, kırmızı renk. 2. Altın.

Kızılalp: Kızıl yiğit.

Kızılateş: Alevli, harlı ateş.

Kızılcan: Kızıl soydan gelen.

Kızıldemir: Kor halindeki demir.

Kızıler: Kızıl asker.

Kızılgün: Gökyüzünün kızıllığı.

Kızıltan: Şafak vaktinin kızıllığı manasındadır.

Kızıltaş: Kırmızı taş.

Kızıltuğ: Kızıl renkli tuğ.

Kızıltunç: Kırmızı tunç.

Kimya: Maddelerin temel yapılarını¸ bileşimlerini¸ vb.ni inceleyen bilim adıdır. Bir şeyin ana yapısı, birleşimi gibi özünü temsil eder.

Kinyas: Geniş yüzlü kişi.

Kiper: Canlı, dayanıklı, sağlam kimse anlamındadır.

Kiram: Soylu, cömert.

Kirman: Hisar, kale.

Kiyan: Dağdan hızla inen sel, 2. Dede korkut kahramanı.

Kobra: Zehirli bir yılan türü.

Koca: Kadının eşi. 2. Büyük, iri. 3. Yaşlı, ihtiyar. 4. Büyük, ulu.

Kocaalp: Büyüklüğü ve iriliğiyle nam salmış yiğit.

Kocabay: Yüce ve saygın kişi.

Kocabey: Yüce bey.

Kocademir: Büyük demir.

Kocaer: Büyük, ulu, yiğit.

Kocataş: Büyük taş.

Kocatay: Genç irisi.

Kocatürk: Büyük Türk.

Koç: Sağlıklı, gürbüz genç erkek.

Koçak: Cömert, eli açık. 2. Yürekli, yiğit, kabadayı.

Koçakalp: Yiğit, kabadayı.

Koçar: Döğüş için yetiştiriImiş iri boynuzlu koç.

Koçaş: Yol gösteren, klavuzluk eden. 2. Yağmur bulutu.

Koçay: Koç gibi güçlü, ay gibi parıltılı.

Koçer: Koç yiğit, yiğitler yiğidi

Koçhan: Yiğit kağan

Koçkan: Yiğit, yürekli kan bağından gelen.

Koçsoy: Kahramanlık soyundan gelen.

Koçtürk: Koç gibi gösterişli ve güçlü Türk.

Koçubey: Koç gibi gösterişli ve saygın kişi.

Koçyiğit: Yiğitler yiğidi.

Kolçak: Pazıbent. 2. Zırhın kola geçirilen parçası.

Koldaş: İş arkadaşı.

Koman: Umut.

Konan: Misafir,

Kongar/Kongur: Kestane rengi.

Konur: Açık sarı, boz, bozla sarı arası renk. 2. Yanık kırmızı, yağızımsı al. 3. Kimseyi beğenmeyen, gururlu, kibirli. 4. Kahraman, yiğit. 5. Süslü, çalımlı, şık, kurumlu. 6. İnatçı, aksi.

Konuralp: Yiğitler yiğidi, gururlu yiğit

Konurata: Yiğit ata, onurlu ata

Konurbay: Onurlu ve varsıl, onurlu bey

Kopan: Muzaffer.

Kopuz: Ozanların çaldığı telli Türk sazı.

Kor: İyice yanarak içine, özüne değin ateş olmuş kömür ya da odun parçası, (mecaz olarak) kıpkırmızı

Koral: Sınır muhafızı

Koralp: Kor gibi, kor ateş gibi yiğit

Koraltan: Kızıl tan.

Koraslan: Ateş gibi Yakıcı, arslan gibi yırtıcı.

Koray: Kamış, kargı gibi, içi boş şeyler

Korban: Kor gibi kızgın hükümdar.

Korcan: Kanı sıcak, kanı kaynayan

Korçak: Heykel.

Korçan: Çağlayan.

Korday: Kuğu kuşu.

Korel: Kor ateş durumuna gelmiş el

Korer: Kızıl ateş gibi yiğit, kor gibi erkek

Korgan: Kale, burç.

Korgün: Kızıl Güneş, kor durumdaki Güneş

Korhan: Çok güçlü hükümdar

Korkan: Kor gibi bir geçmişi olan kişi.

Korkmaz: Korku bilmeyen

Korkut: Büyük dolu tanesi. 2. Cin, şeytan gibi hayalî yaratıklar. 3. Korkusuz, yavuz, heybetli.

Korkutalp: Korkusuzluğuyla başkalarına korku salan yiğit kişi.

Korman: Kor gibi kızgın ve hareketli insan.

Kortan: Sabah ateşi

Kortaş: Kızgın taş.

Kortay: Kızgın tay.

Koryak: Kıpkırmızı

Koryiğit: Ateşli yiğit.

Koryürek: Ateş gibi sıcak yüreği olan.

Kostak: Çalımlı, iyi giyinmiş Yakışıklı. 2. Yiğit, kabadayı, yürekli.

Koşa: çift, eş, ikiz.

Koşak: Taş yığını. 2. Çokgüzel.

Koşal: Koşarak git ve al

Kovan: Hüzün, keder.

Koyak: Vadi, dere, dağlar arasındaki doğal çukurlar, etkili, dokunaklı.

Koyaş: Güneş.

Koygun: Dokunaklı, etkili, acıklı.

Koytak: Rüzgar olmayan çukur yer.

Koytan: Yalçın, kesik, kaya.

Kozak: Kozalak. 2-Padişah mektuplarının konulduğu kutu.

Kökcan: Asıl dost.

Kökel: Sağlıklı el.

Köken: Temel, soy, çıktığı yer

Köker: Soyca yiğit olan kimse, kökü yiğit olan er kişidir.

Köknar: Çam türünden, yatay dallı, kerestelik bir orman ve süs ağacı

Köksal: Köksal, iyice yerleş, uzun yaşa

Köksalan: Kökleşmiş olan, kök salmış olan

Köksan: Köklü ün, köklü ad

Köksoy: Kökü derinlere giden soydan olan

Köksu: Derinden çıkan su.

Köksur: Soyunun devam etmesini sağla.

Köktan: Kökleri çok eskiye dayanan.

Köktaş: Toprakta kalıcı taş.

Köktay: Sağlam, genç.

Kökten: Soylu

Köktürk: Nam salmış Türk.

Köroğlu: Türk halk hikayesinin kahramanı.

Köse: Bıyığı, sakalı çıkmayan, seyrek sakallı.

Kösten: Ilıca.

Köymen: Köylü.

Köz: Küçük kor parçası.

Közcan: Ateş gibi dost.

Közer: Ateş gibi yiğit.

Kral: En yüksek devlet otoritesini, bütün devlet başkanlığı yetkilerini, kalıtım veya soylularca seçilme

Kuban: Kafkasya’da bir uygarlık.

Kubar: Kibar, nazik.

Kubat: Kaba, biçimsiz

Kubilay: Moğol imparatoru

Kuddosi: Kutsal kişi.

Kuddus: Temiz. 2. Tanrının adlarından biri.

Kudret: Güç, kuvvet

Kudsi: Kutsal kişi.

Kula: Sarışın, mavi gözlü.

Kulan: Muzaffer olan.

Kulubey: Uğurlu bey.

Kunaylı: Soylu, zengin aile. 2. Etkin, faal.

Kunduz: Postu değerli bir kemirgen.

Kunt: Sağlam yapılı, sağlıklı, dayanıklı, kalın, sert

Kuntay: iri yapılı genç.

Kunter: Sağlam yapılı yiğit, sert yiğit

Kuntman: Sağlam ve iri yapıl erkek

Kuntürk: Sağlam ve güçlü Türk.

Kuntyiğit: İri yapılı yiğit.

Kuraner: Kurucu kişi

Kuray: Ay gibi güzel.

Kurban: Dinin bir buyruğu, adağı yerine getirmek için kesilen hayvan. 2. Bir amaç uğruna feda edilen ya da kendini feda eden,

Kurcan: Çabala, uğraş,

Kurçak: Heykel.

Kurman: Üstün ve yetenekli kişi.

Kurt: Sürülere saldıran, köpek türünden yırtıcı, yabanıl hayvandır. Mecaz olarak işini iyi bilen, aldanmaz anlamında da kullanılır.

Kurtalp: Kurt gibi yiğit

Kurtar: Zor durumda olana yardım et.

Kurtaran: Kurtulmasını sağlayan.

Kurtbay: Kurnaz ve saygın kişi.

Kurtbey: Kurnaz ve saygın kişi.

Kurtcebe: Zırhlı kale burcu.

Kurtdemir: Kurnaz ve sert.

Kurtdoğan: Kurnaz ve yırtıcı.

Kurtel: Yırtıcı el.

Kurter: Aldanmaz yiğit, işini iyi bilen yiğit, kurt yiğit

Kurthan: Kurnaz hükümdar.

Kurtul: Güç bir durumdan kendini kurtar

Kurtulmuş: Aydınlığa kavuşmuş

Kurtuluş: Zor bir dorumdan başarı ile sıyrılma, rahata erme.

Kuru: Suyu, nemi olmayan, çelimsiz, sıska

Kuruç: Cesur. 2. Çelik. 3. Toprak içinde bulunan büyük taş.

Kusay: Hz Muhammed’in bir akrabası

Kuşay: Uzaklaşmak.

Kut: Uğur, talih, şans

Kutal: Uğur al, uğurla ilgili, uğursal

Kutaldı: Mutlu oldu.

Kutalmış: Mutlu olmuş.

Kutalp: İyilik getiren yiğit, uğurlu yiğit

Kutan: Saban 2. Saka kuşu.

Kutat: Mutlu olmuş kişi.

Kutay: Uğurlu ay.

Kutbay: Uğurlu bey

Kutberk: Uğurlu ve sağlam

Kutbettin: Arapçada dinin yücesi anlamına gelir.

Kutcan: İyilik getiren kimse, kutlu kimse

Kutel: Uğurlu el.

Kuten: Adaletli

Kuter: İyilik getiren yiğit, kutlu yiğit

Kuterdem: Mutlu ve faziletli kişi.

Kuterden: Mutlu ve yiğit kişi.

Kutgün: Uğurlu gün, mutlu gün.

Kuthan: Uğurlu kağan, kutlu kağan

Kutkan: Uğurlu kan, kutlu kan

Kutlan: Kutlu, mutlu ol.

Kutlar: Mutluluklar.

Kutlu: Kutlanmış, mutlu, uğurlu

Kutluad: Adı uğurlu.

Kutlualp: Uğurlu yiğit

Kutluay: Uğurlu, kutlu ay

Kutlubay: İyilik ve zenginlik getiren.

Kutlubey: Uğurlu bey

Kutlucan: Uğurlu ve can kimse.

Kutluel: Uğur getiren el

Kutluer: Uğurlu yiğit.

Kutluğ: İyilik ve uğur getirdiğine inanılan, uğurlu, kutlu

Kutluğhan: Uğur getiren kağan.

Kutluhan: Uğur getiren kağan

Kutluk: Uğurlu olan, iyilik getiren

Kutlutay: Uğurlu genç.

Kutlutekin: Uğurlu ve biricik, uğur getiren şehzade, uğurlu prens

Kutlutin: Kutsal ruh

Kutlutöre: Kutlu büyük dava sahabi

Kutlutürk: Uğurlu Türk, kutsal Türk

Kutman: Uğur getiren, uğurlu kimse

Kutsal: Mübarek, kutlulukla ilgili

Kutsalan: Uğur getiren, uğur salan

Kutsalar: Uğur getiren kimse, uğur getiririr, kut gönderir

Kutsan: Uğurlu ad, kutlu ad.

Kutsay: Uğurlu say

Kutsel: İyi su.

Kutsi: Kutlanan, kutluluk sahibi

Kutsoy: Kutlu soydan gelen, soyu kutlu

Kutun: Kutsal, mukaddes.

Kutunalp: Kutsal, yiğit.

Kutuner: Kutsal yiğit.

Kutyar: Uğurlu kimse

Kuzey: Bir yön

Kuzgun: Bir tür karga

Küce: Etkileyici.

Küçümen: Çok ufak, küçük.

Kültigin: Göktürk komutanı.

Küntay: Sağlam yapılı, kunt Ay

Kür: Yürekli, bileği güçlü.

Küre: Yer yuvarlağı. 2. Daire biçiminde olan

Küren: Sarı ile dolu arası bir at rengi

Kürhan: Yiğit, yürekli han.

Kürşad: Eski Türklerde yiğit, alp

Kürşad/Kürşat: Eski Türklerde Yiğit, alp

Kürşat: Eski bir Türk adı

Kürümer: Topluluk.