A ile Başlayan Erkek Bebek İsimleri 2021: A Harfi ile Başlayan Erkek İsimleri ve Anlamları Nelerdir?

Anne ve baba olmak dünyada tarifi en zor duygular arasında yer alıyor. Anne ve baba adayları doğacak çocukları için hamilelik döneminde isim arayışına giriyor. Erkek çocuk bekleyen çiftlerin verecekleri ismin anlamlı, keşfedilmemiş ve değişik olmasına özen gösteriyor.

A’dan Z’ye Erkek Bebek İsimleri ve Anlamları

 

A Harfi ile Başlayan Erkek Bebek İsimleri ve Anlamları

 

Abad: Şen, bayındır, Sonsuz gelecek zamanlar.

Abadın: Ezeli.

Abak: Köylü.

Abakan/Abakay: Bir Türk boyunun adı.

Abakay: Bir Türk boyunun adı

Abamüslüm: İslamiyete inanların ulusu, yücesi.

Abat: Şen, rahat, mutlu olmuş

Abay: Hüner, beceri

Abaza: Kafkaslarda yaşayan bir Türk soyu.

Abbad: Allaha itaat ve ibadet eden, kulluğunu hakkıyla yerine getiren. Yasaklarından kaçınan kişi manasındadır. Abbad b. Bişr. Ashab dan.

Abbas: Sert, çatık kaşlı kimse. 2. Arslan – Abbas b. Abdülmuttalib. Rasûlullah (s.a.s)’ın amcası, Mek­ke’nin fethinde müslüman olmuştur.

Abdal: Derviş, bilgili kişi.

Abdi: Kulluk ve itaat edendir. Kullukla, kölelikle ilgili

Abdulhamit: Hamdolunmuş, övülmüş, bütün varlığın diliyle övülmüş Allah’ın kulu

Abdulkadir: Her şeye gücü ve sözü yeten

Abdullah: Allah’ ın kulu

Abdulrezzak: Yukarıdan gelen ilk kullardan biri

Abdurrahman: Rahmet sahibi olan Allah’ın kulu.

Abduş: “Abdullah” isminin kısaltılarak bir başka söyleniş biçimi.

Abdülalim: Herşeyi bilen Tanrı’nın kulu.

Abdülaziz: En yüce, en değerli olan Allah ın kulu. Büyük ve aziz olan, izzet ve şeref sahibi Al­lah ın kulu. Aziz Allah’ın isimlerindendi r. – Sultan Abdülaziz

Abdülbaki: Her zaman var olan Allah ın kulu. Sonsuz, ebedi olan ve ölmenin kendisi için sözkonusu olmadığı. Allah ın kulu-Allah’ın isimlerinden.

Abdülbari: Yaratan, yaratıcı Allah’ın kulu. Bari ismi, Al­lah ın isimlerindendir. Abd takısı almadan kullanılmaz. Yaratan, yaratıcı olan Allah’ın kulu

Abdülbasir: Her şeyi görüp gözeten ve gizliliğin kendisi için söz konusu olmadığı yüce Allah’ın kulu.Her şeyi görüp anlayan Allah ın kulu.

Abdülbasit: Genişlik, ferahlık ve kolaylık verici olan Al­lah ın kulu. – Allah ın isimlerinden.Rızkı yayıp bollaştıran Allah ın kulu

Abdülbedi: Allah’ın isimlerinden. Bedinin kulu.

Abdülberr: Berr in kulu. Cömert ve ihsan edicinin kulu.Berr, Allah ın isimlerindendir.

Abdülcabbar: Zorlayıcı güce sahip olan Tanrı’nın kulu.

Abdülcebbar: Cebredici, zorlayıcı, kuvvet ve kudret sahi­bi Allah ın kulu. Cebbar, Allah ın isimlerindendir. Zorlayıcı güce sahip olan Allah ın kulu.

Abdülcelil: Büyük, ulu, yüce Allah ın kulu. Celil, Allah ın isimlerindendir. En yüce olan Allah ın kulu

Abdülcemal: Güzellikleri kendinde toplayan Allah ın kulu.

Abdülcevat: Cömert olan Allah ın kulu.

Abdüleelal: Tanrı’nın kulu.

Abdülehad: Şeriki ve ortağı bulunmayan, tek olan Allah ın kulu. Ehad, Allah ın isimlerindendir.

Abdülesed: Aslan ın kulu.- Hz. Rasûlullah (s.a.s) m reddettiği isimlerdendir. Müslümanlar kullanmazlar.

Abdülevvel: Herşeyin evveli, ilk olan, varlığının başlan­gıcı bulunmayan Allah ın kulu.

Abdülezel: Ezelden beri var olan varlığı için başlangıç söz konusu olmayan Allah ın kulu. Ezelden beri var olan Allah ın kulu.

Abdülferid: Tek, eş­siz, eşi olmayan, kıyas kabul etmez, üstün olan. Allah ın kulu.

Abdülferit: Üstün olan Tanrı’nın kulu.

Abdülfettah: Gizli şeyleri açığa çıkaran Allah ın kulu. Zafer kazanmış, üstün gelmiş, fetheden-açan, kullarınının kapalı-müşkil işle­rini açan Allah ın kulu. Allah ın isimlerindendir.

Abdülgaffar: Kulla­rının günahlarını affeden Allah ın ku­lu. Allah ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz.

Abdülgafur: Bağışlayan, acıyan Tanrı’nın kulu.

Abdülgani: Zengin ve eli açık Tanrı’nın kulu.

Abdülhak: Yüce Tanrının kulu

Abdülhakim: Her şeyi bilen Tanrı’nın kulu.

Abdülhalik: Yaratan Tanrı’nın kulu.

Abdülhalim: Anlayışlı, izanlı Tanrı’nın kulu.

Abdülhamit: Övülen Tanrı’nın kulu.

Abdülkadir: Kudretli ve güçlü olan, Allah`ın kulu.

Abdülkerim: Kerem sahibi, cömert, ulu olan Allah ın kulu.

Abdüllatif: Zenginliğini paylaşan Tanrı’nın kulu.

Abdüllazim: Büyük, yüce, ulu, yüksek.

Abdülmecit: Şan ve şeref sahibi Tanrı’nın kulu.

Abdülmelik: Tüm evrene egemen olan Tanrı’nın kulu.

Abdülmetin: Kudrete sahip Tanrı’nın kulu.

Abdülrezzak: Soylu, gücüne güç katan

Abdülvahap: Eli açık Tanrı’nın kulu.

Abdülvahip: Üstün olan Tanrı’nın kulu.

Abdülvahit: Üstün olan Tanrı’nın kulu.

Abdürrahman: Rahmet sahibi olan Tanrı’nın kulu.

Abdürrauf: Çok merhamet eden, esirgeyen Allah ın kulu. Rauf olan Allah ın kulu.

Abdürreşit: Doğruluğu öğreten Tanrı’nın kulu.

Abdürreşit-Abdürreşid: Allah´ın isimlerinden. Reşid´in kulu, doğru yolu gösteren Allah´nın kulu.

Abdürrezzak: Bütün mahlûkların rızkını veren Allah´ın ku­lu. – Rezzak, Allah´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz. Tüm yaratıklara rızkını veren Allah´ın kulu.

Abdüssamed-Abdüssamet: Kimseye ve hiçbir şeye ihtiyacı olmayan Allah´ın kulu. Kimse­ye hiçbir şeye muhtaç olmayan, Al­lah´ın kulu. – Samed, Allah´ın isimle­rindendir.

Abdüsselâm: Barışçı olan Tanrı´nın kulu Barış, rahatlık, selamete çıkaran, selam eden, zevalsiz ebedi olan Allah´ın ku­lu. – es-Selam kelimesi, Allah´ın isim­lerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılamaz.

Abdüssemi: Her şeyi işiten, duyan Allah´ın kulu. Her şey­den arınmış olarak bütün sesleri, söz­leri ve kelimeleri işitip ayırdeden yü­ce Allah´ın kulu.

Abdüssettar: Günahları örten, gizleyen Allah´ın kulu.

Abdüşşahid: Şahid´in kulu. Görünen ve görünmeyen eşya­nın hepsini görücü ve tasarruf edici olan ve her şeyi müşahade altında bu­lunduran Allah´ın kulu. Şahid, Allah´ın isimlerindendir.

Abdüşşekür: Emrine uyan, yasaklarından sakınan kullarını seven ve çok ikramda bulunan Allah´ın kulu. Şekür, Allah´ın isimlerindendir. “Abd” takısı almadan kullanılmaz.

Abdüzzahir: Varlık ve birliği sonsuz sayıda eserler ve delillerle belli olan Allah´ın kulu. Ez Zahir, Allah´ın isimlerindendir.

Aber: Hz. Nuh´un erkek torunu.

Abgun: Mavi renk. Gök. 2. Parlak. 3. Nişasta

Abıd: Dindar, sofu, din kurallarına bağlı.

Abır: Huzur, barış.

Abid: Dini bütün, dindar, sofu.

Abide: Anıt önemli ve değerli yapıt anlamındadır

Abidin: Dua eden, duacı

Abir: Güzel kokan, mis, güzel koku.

Aborkar: Tutumlu, tutumlu davranan.

Abrek: Yaşadığı toplumun düzenine karşı gelen, savaşçı

Abuşka: Kadının kocasına verilen bir ad.

Abuzer: Altın suyu. Altın suyu misali parlak ve görkemli

Abuzettin: Dindar, din yolunda hızlı giden.

Acabay: Güçlü kuvvetli kişi.

Acabey: Güçlü kuvvetli kişi.

Acahan: Güçlü kuvvetli kişi

Acar: Becerikli, atılgan, ele avuca sığmaz

Acaralp: Yiğit, becerikli, cesur kişi

Acarbay: Zengin, kuvvetli

Acarbey: Güçlü, cesur, atılgan, becerikli kimse.

Acarer: Güçlü, becerikli, gözü pek kimse.

Acarkan: Atılgan, güçlü, kuvvetli

Acarman: Çevik, becerikli, girişken insan.

Acaröz: Özü güçlü, yiğit kimse

Acarsoy: Yiğit soy, güçlü soy

Acartürk: Yiğit Türk, güçlü Türk, gözüpek Türk

Acatay: Güçlü tay

Acem: Açık ve doğru Arapça konuşamayan kimse 2. İran haklarından birine mensup.

Aclan: Yerinde duramayan, aceleci.

Acun: Dünya, varlık

Acunal: Dünyayı kapsayan, dünyayı fetheden; Dünyayı fethet; dünyaya yayıl” anlamında kullanılan bir isimdir.

Acunalp: Dünyaca tanınmış yiğit.

Acuner: Dünya eri, dünya yiğidi

Acunseven: Evreni seven, dünyayı seven

Açıkalın: Alnı açık kimse, temiz kişi

Açıkel: Cömert insan.

Açıker: Doğruluğun, dürüstlüğün savunucusu olan

Açıkgün: Güneşli gün, bulutsuz gün

Ada: Deniz veya göl suları ile çevrilmiş küçük kara parçası.

Adahan: Ada ve han sözlerinden oluşan bir ad.

Adal: Adın yayılsın, ün kazan” manasında.

Adalan: Adı bilinen, tanınan, iyi ünü olan

Adalettin-Adaleddin: Dinin adaleti.

Adalı: Ada halkından olan kimse.

Adalır: Adlanır, ad alır, bilinir

Adamış: Adak yapmış olan kimse.

Adanır: Adı ünlenen kimse.

Adar: Uygur metinlerinde geçen bir Türk adı, olgunluk, erginlik, süre zaman, omuzdaş

Adaş: Adları eş olanlar, aynı adı taşıyanlardan her biri, kardeş, edinilmiş olan, arkadaş

Adem: İyi, temiz insan. İlk insanın adı Hz. Adem

Adıcan: Adı ile sevilen, adı sevgili olan.

Adıgün: Adı aydınlık, gün gibi olan

Adıgüzel: İsmi güzel anlamında.

Adın: El, kimse.

Adınamlı: İsmiyle ünlü olan.

Adısanlı: İsmiyle ünlü olan.

Adısoylu: İsminin çok elit olduğu anlamında.

Adısönmez: Adı sürekli olarak yaşar, adı sürer gider, kuşaktan kuşağa sürer.

Adıvar: Adı yok değil adsız değil, adlandırılmış.

Adıyahşi: İsmi güzel anlamında.

Adil: Adaletli

Adilhan: Doğruluğun, Hakkın Hükümdarı.

Adin: Cennet

Adiyan: Bervari ilçesi halkından kabile.

Adlı: Zamir

Adlığ: Adı var, adı sanı bilinen, tanınmış ünlü

Adnan: Cennette ölümsüzlüğe kavuşan kişidir. Bir yere yerleşip ikamet eden kişi manasındadır ayrıca.

Adni: Cennetlik insan

Adsay: Moğol hakanlarından biri

Adsız: Adı olmayan, isimsiz

Adsoy: İsmi soyunu ifade ediyor anlamında.

Aduşan: Ateş, alev

Afacan: Ele avuca sığmaz, çok zeki.

Afer: Çok beyaz, bembeyaz.

Affan: Kendini kötülüklerden uzak tutan

Afgan: Çabuk sinirlenen.

Afif: Temiz, namuslu.

Afra: Beyaz toprak. 2. Ayın 13. gecesi.

Afrin: Suriye’de bir şehir

Afşin: Zırh, silah

Aga: Haber, bilgili kişi, bilen.

Agah: Bilgili, uyanık

Agâh: Bilgili, uyanık

Ager: Temiz, doğru kimse

Agıl: Akıl, zeki.

Agid: Yiğit, güçlü, yürekli.

Agir: Ateş.

Agra: Çok sevimli, çok yakışıklı.

Ağa: Ağabey, köy ve kasabalarda büyük toprak sahibi olan Varlıklı kimse

Ağababa: Bir yerde sözü geçen ve ileri gelen kimse.

Ağabay: Ağa ve çok varsıl kimse

Ağabey: Ağa, çok varsıl, güçlü kişi.

Ağacan: Cömert, içten kimse.

Ağahan: Ağaların ağası.

Ağakan: Ağa soyundan gelme.

Ağan: Geceleri gökte, ara sıra, hızla akıp gittiği görülen ışıklı nokta, göktaşı, akanyıldız

Ağaner: Akanyıldız gibi güzel er, akaner

Ağansoy: Yüksek soylu.

Ağaoğlu: Saygı duyulan birinin oğlu. 2. Beyzade.

Ağar: Sadık kişi.

Ağarantan: Sabahın erken vakti, tan vakti

Ağca: Çok beyaz, apak

Ağcabey: Temiz ve kişilikli insan.

Ağçelik: Çok iyi su verilmiş, çelik, ak çelik

Ağer: Temiz kişi, temiz erkek, ak er

Ağırtaş: Ağırlığı çok olan taş, ağırbaşlı kimse

Ahen: Demir gibi sert.

Ahıska: Gürcistan’da bir kent.

Ahi: Dost canlısı. 2.Erkek kardeş. 3. Eli açık, cömert.

Ahlas: Saf, halis, karışımsız. 2. İyi yürekli, temiz kimse. 3. Kur´anî ıstılahta, Allah´a halis olarak yönelip ihlaslılıkta ileri bir dereceye varmış kul.

Ahmed: Çok, en çok övülmüş, methedilmiş kimse manasındadır. Kur’an-ı Kerim’de Saf suresinin 2. ayetinde

Ahmet: Övgüye değer.

Ahter: Yıldız.

Ahves: Cesur, kahraman, yiğit.

Aka: Saygıdeğer kimse, ağa

Akabay: Varlıklı kimse, ağa

Akabey: Varlıklı kimse, ağa ve bey

Akad: Soyluluk, Onurlu bir kişiliğe sahip olmak

Akadlı: Adı ak, soyu temiz

Akagündüz: Asıl adı Enis Avni olan bir yazarımızın takma adı

Akal: Akal

Akalan: Ak alan, ak meydan, beyaz alan

Akalın: Temiz alın, açık alın, ak alın.

Akalp: Doğruluğu ve dürüstlüğüyle tanınan kimse.

Akam: Etki, sonuç, vargı.

Akan: Akıp gitmekte olan

Akaner: Akıp giden yiğit

Akansel: Akan, uzun mesafeden sonra denize dökülen su.

Akansu: Akıp giden su

Akant: Temiz, dürüst, sözünün eri.

Akar: Akmak eylemini yapar

Akarca: Akıp giden su, akan su, akarsu

Akarçay: Akıp giden su, akıp giden çay

Akarsel: Akıp giden sel

Akarsoy: Soyun devam etmesi.

Akartuna: Tuna gibi gürül gürül akan.

Akartürk: Akıp giden Türk.

Akasoy: Ağa soylu, soyunda ağalık bulunan kimse ağa soyu

Akata: Temiz ata, namuslu ata, lekesiz ata

Akatay: Temiz ve herkesçe bilinen kimse

Akay: Dolunay, ayın ondördü.

Akaydın: Aydınlık, temiz

Akba: Sazlık, bataklık, ağba

Akbal: Beyaz, temiz, bal gibi.

Akbaran: Ak güç

Akbaş: Tane tutamamış ekin, başağı, bir tür ak buğday, şahinden büyük bir av kuşu

Akbaşak: İnce sık yapraklı, beyaz çiçekli bir bitki.

Akbatu: Yiğit erkek

Akbatur: Namuslu ve yiğit

Akbay: Namuslu ve varsıl, Mısır Türk Kölemenlerinden bir kişi.

Akbayar: Namuslu, temiz ve yüce

Akbeğ: Namuslu ve varsıl, akbay, ak bey

Akbek: Namuslu ve varsıl

Akbel: Ak, beyaz, ile “bir dağın iki tepesi arasında geçit veren çukurca yer anlamına gelen “bel” sözcüğünden gelmektedir

Akbey: Temiz ve güvenilir kişi.

Akbilge: Bilge, temiz bilge

Akbora: Ak yel, ak fırtına

Akboy: Temiz ve güvenilir bir soydan gelen.

Akbudak: Ak renkli budak

Akbulut: Beyaz bulut

Akburç: Ak renkli kale burcu

Akburçak: Bir metre boyu olabilen bir burçak türü

Akcebe: Savaşlarda kullanılan beyaz zırh

Akçakaya: Oldukça ak renkli kaya, beyazca kaya

Akçakıl: Ak renkte küçük taş, akarsu kıyılarındaki ak renkli küçük taş

Akçal: Ak renge yakın, beyaza yakın beyaza çalan

Akçalı: Para ile ilgili, parası olan zengin

Akçar: Temiz ruhlu.

Akçasu: Duru su, ak su

Akçay: Duru çay, ak su

Akçıl: Beyaza yakın, beyazı çok, içinde ak renk bulunan, kırçıl

Akçınar: Bir çınar türü

Akçit: Aydınlık yüz, ışıklı yüz

Akdağ: Ak renkli dağ. 2. Kar kaplı dağ.

Akdal: Beyaz dal

Akdamar: Beyaz damar, akan damar

Akdemir: Demir gibi güçlü

Akdeniz: Ülkemizin güneyindeki deniz

Akdik: Ak renkte ve dik

Akdiken: Gövemeriği ya da geyik dikeni de denilen bir bitki alıç

Akdil: İyi, güzel konuşan

Akdoğ: Doğ ve ak git

Akdoğan: Kıvrık ve kısa gagalı, yırtıcı bir kuş.

Akdoğdu: Tertemiz doğan

Akdoğmuş: Akça pakça doğmuş, beyaz tenli doğmuş

Akdoğu: Beyaz şafak, ak ışıklı doğu.

Akdora: Ak renkte dağ tepesi, ak doruk

Akdoru: Karla kaplı zirve.

Akdoruk: Beyaz renkte, ağaçsız dağ tepesi

Akduman: Beyaz duman

Akdur: Akıp git ve dur, akıp dur

Akel: Güvenilir kişi anlamındadır bunun yanında doğru, dürüst işler yapan kişi

Aker: Dürüst, er kişi.

Akergin: Ak ve olgun

Akerman: Soylu kişi

Akersan: Yiğit sanlı

Akersoy: Yiğit soylu, dürüst, namuslu

Akgil: Soyu temiz olan

Akgiray: Temiz ve yaraşır

Akgüç: Namuslu ve güçlü

Akgün: Sevinçli gün

Akgündüz: Aydınlık gündüz.

Akgüner: Aydınlık sabah vakti

Akhan: Ak soylu han

Akı: Yiğit, ağa, kardeş, eli açık

Akıalp: Eli açık, yiğit, yiğitler yiğidi

Akıl: Zeka.

Akıman: Eli açık, yiğit, yiğit kimse

Akın: Her engeli aşan, güçlüklerden yılmayan, hızlı hareket kabiliyetine sahip

Akınal: Saldır ve kazan.

Akınalp: Akın eden yiğit. Yiğit.

Akıner: Akın eri, akın yapan er

Akıneri: Akın yapan yiğit, akıncı yiğit

Akınsoy: Savaşçı soyu.

Akıntan: Tan vakti, tanyeri ağarırken yapılan akın

Akıntürk: Akıncı Türkler.

Akış: Akma eylemi

Akif: Bir şeyde sebat eden. 2. İbadet eden, ibadet maksadıyla mübarek bir yere çekilen. İ’tikafa giren.

Akil: Akıllı, Rüştünü kanıtlama konumuna gelmiş, yaptıklarının farkında olan.

Akimaş: Şelale

Akkan: Soyu temiz insan.

Akkaş: Beyaz renkli yeşim taşı

Akkaya: Beyaz kaya.

Akkerman: Yüksek burçları olan kale .

Akkılıç: Kirlenmemiş kılıç.

Akkın: Arzulu, aşık.

Akköz: Ak renkte göz, ak kor

Akkurt: Beyaz renkli kurt.

Akkuş: Yırtıcı bir kuş türü.

Aklan: Hızlı akan derecik

Akman: Temiz, beyaz, güzel insan.

Akmaner: Lekesiz yiğit, ak alınlı kimse

Akmeriç: Duru akan Meriç.

Akozan: İçten, duygulu şair.

Akönder: Güvenilir lider.

Aköz: Özü ak, temiz

Akpolat: Temiz, güçlü kuvvetli kişi.

Aksal: birçok kalın direğin yan yana bağlanmasıyla yapılan, düz ve korkuluksuz Deniz ya da ırmak taşıtı.

Aksan: Temiz, lekesiz ün.

Aksay: Ak renkte yassı taş, boz renkli kayalık yer.

Aksoy: Temiz soy, lekesiz soy.

Aksun: Temizlik, dürüstlük, veren.

Aksungur: Atmacaya benzeyen bir kuş, akdoğan

Akşın: Teni ve kılları ak renkli kimse

Akşit: Kutlu, uğurlu. Ak güneş, nur, aydınlık.

Aktan: Aydınlık sabah manasındadır. Güneşin ağırma vakti.

Aktaş: Beyaz taş, kireçtaşı.

Aktay: Beyaz renkli at.

Aktekin: Parlak, görkemli, temiz huylu.

Aktemür: Beyaz demir.

Akter: Beyaz ter

Aktimur: Dövme demir, akdemir

Aktolga: Ak kargı

Aktöre: Ahlakçı

Aktuğ: Değerli, önemli.

Aktuna: Duru, berrak akan Tuna nehri.

Aktunç: Beyaz tunç.

Aktün: Aydınlık gece, ışıklı gece

Aktürk: Beyaz, temiz Türk.

Akünal: Temiz ün sahibi olan

Akyel: Güneyden esen yel, lodos, (kimi yerde) doğudan esen yel, (kimi yerlerde) kuzeyden esen yel, poyraz

Akyiğit: Temiz ve güvenilir kişi.

Akyol: Dürüstlüğün yolu.

Akyurt: İyi ve güzel bir vatan.

Akyürek: Yüreği temiz olan, içten yürekli.

Akyüz: Dürüstlüğü yüzüne vurmuş olan kişi.

Ala: Karışık renkli, çok renkli, alaca. 3. Kekliğin boynundaki siyah halka.

Alaaddin: Dinin yücesi, ulusu, büyüğü. Dini yüceltmek için din uğruna çalışan kimse.

Alaatin: Dini yükseltmek, yüceltmek için çalışan

Alacan: Renkli kişiliği olan.

Aladoğan: Bir kuş türü.

Alakoç: Kürkü karışık renkli olan koç.

Alakurt: Derisi karışık renkli olan kurt.

Alakuş: Tavus kuşu.

Alaner: Alan eri, meydan yiğidi

Alangu: Altın geyik

Alasay: Kişiliğiyle çevresinde saygı uyandıran.

Alasoy: Çok renkli bir soydan gelen.

Alatan: Seher vakti rengi.

Alataş: Karışık renkli taşlar

Alatay: Karışık renkli tay.

Alatürk: Çok renkli bir kişiliğe sahip olan.

Alaz: Ateş

Albora: Kırmızı fırtına.

Alcan: Yürekli, cesur

Alçın: Kırmızıya çalan küçük bir kuş

Alçin: Kızıl ve parlak renkli küçük bir kuş.

Aldemir: Ateşte ısıtılıp kırmızı hale getirilen demir Al-Demir.

Aldoğan: Bir tür doğan

Alem: Dünya, cihan, halk.

Alemdar: Bayrak taşıyan, bayraktar anlamındadır. Önder.

Alen: Ermenice kökenlidir. Saygınlık başarı anlamlarında

Algan: Fetihler yapan.

Algın: Sevdalı, tutkun, vurgun, âşık, güçlü, dolgun, keskin, iyi, güzel

Algur: Sakinlik, sessizlik.

Algün: Kızıl gün, al renkli Güneş

Alhan: Al renkli prens

Alışık: Kırmızı renkli ışık.

Ali: Yüce, üstün, yüksek

Alican: Yüce olan can

Aligir: Yandaş, taraftar

Alikan: Hizan’da yaşayan Kürt aşireti.

Alim: Bilen bilgili, çok okumuş kişi manasındadır.

Alinur: Işık saçan yüce kişi.

Aliş: Ali adının sevecenlik verilmiş biçimi.

Alişah: Ulu hükümdar.

Alişan: Ünü büyük.

Aliyan: Nusaybin, cizre arasında yaşayan.

Aliyar: Yar, dost, sevgili anlamlarını taşır. Bunun yanında birleşik isimdir

Alkan: Kırmızı kan, soylu.

Alkım: Gökkuşağı

Alkın: Korkusuz, yiğit, kızıl kın.

Alkin: Korkusuz ve kin dolu.

Alkor: Kıpkırmızı ateş, kızıl köz

Alkun: El gün, herkes

Allahverdi: Allah’ın inayetiyle anlamında.

Aloz: Haşin kimse.

Alp: Yiğit bir sıfat, kahraman anlamı taşır.

Alpagu/Alpagut: Tek başına düşmanla savaşan kahraman. 2. Eski Türklerde kurda verilen bir ad.

Alpagut: Mal mülk sahibi, çiftlik sahibi, kurt seçkin yiğit

Alpağan: Yiğit

Alpak: Cesaret sahibi, kahraman kişi.

Alpan: Etrüsk mitolojisinde bir tanrıça. Aşk tanrıçası, yeraltı tanrısı

Alpar: Yiğit, kahraman, yiğit er, alp er, yiğit kişi

Alparslan: Korkusuz, yiğit, Soylu, aslan gibi anlamında

Alparslan/Alpaslan: Kahramanlar kahramanı.

Alpartun: Yiğit ve onurlu

Alpas: Kızıl pas al renkli pas

Alpaslan: Aslan gib yiğit

Alpat: Yiğit al

Alpay: Güçlü, cesur

Alpaydın: Yiğit ve aydınlık, yiğit ve bilgili yiğit ve aydın

Alpayer: Güçlü ve delikanlı olan.

Alpbilge: Güçlü ve aynı zamanda da akıllı olan kişi.

Alpçetin: Yiğit ve çetin kişi

Alpdemir: Yiğit ve demir gibi

Alpdoğan: Cesur doğan

Alper: Yiğit kişi

Alperen: Yiğit ve ermiş kişi.

Alpergin: Yiğit ve ergin, yiğit ve olgun

Alpermiş: Yiğit ve ermiş kişi

Alpertunga: Bir Türk destanı kahramanı.

Alpgiray: Kırım hanlarından, “Giray” Kırım hanlarına verilen bir ünvan

Alphan: Yiğit han.

Alphun: Yiğit.

Alpkan: Yiğit, yiğit kanlı, soyca yiğit olan

Alpkartal: Yiğit kartal.

Alpkutlu: Yiğit ve uğurlu, uğurlu yiğit

Alpman: Yiğit kimse

Alpsoy: Soyca yiğit olan.

Alpsu: Yiğit ve su gibi.

Alpsü: Yiğit asker, yiğit subay, yiğit er

Alptekin: Yalnız ve uğurlu cesur kişi

Alptuğ: Yiğit tuğu, yiğitlik simgesi.

Alptuğrul: Yiğit alıcı kuş, yiğit doğan

Alpyürek: Yüreğinde yiğitlik, bulunan.

Alsan: Yiğitlik sanı.

Alsoy: Soyu sıcak insanlardan oluşan.

Altan: Altın

Altaner: Kızıl tan eri, kızıl şafak yiğidi, altın renkli şafak

Altar: Tapınaklarda üzerinde dini törenler yapılan taş, masa

Altaş: Kızıl renkli taş.

Altay: Asya’da Batı Sibirya ile Moğolistan’ı ayıran dağlık alan.

Altemur: Kırmızı demir

Altemür: Kızıl renginde demir.

Altınbaran: Altın gibi kıymetli.

Altınel: Altın gibi kişiliğe sahip olan.

Altıner: Altın gibi değerli kimse

Altınhan: Çok değerli kahraman.

Altınkaya: Altın gibi parıldayan kaya.

Altınkılıç: Altın gibi kıymetli kılıç.

Altınok: Altın gibi kıymetli ok.

Altınöz: Özü altın gibi olan kimse

Altınsoy: Değerli bir soydan gelen.

Altıntuğ: Çok değerli tuğ

Altmay: Altın gibi değerli ve ay gibi ışıklı.

Altuğ: Kırmızı tüy.

Altuna: Kızıl renkli Tuna.

Altunç: Kızıl tunç.

Altuner: Çok değerli kimse, altın yiğit.

Alvin: Soylu arkadaş.

Alya: (Arapça.) Er. Yüksek yer, yük­seklik. 2. Gök, sema.

Amade: Hazır, istenen, dilek.

Amber: Güzel koku. 2. Güzellerin saçı.

Amil: Faal olan

Amir: Devlete ait, şenlendiren

Ammar: İlk Müslüman olanlardan

Anak: Kibar, zarif bey. 2. Soyu temiz olan.

Anapa: Temel, esas, köken.

Andaç: Ajanda, hatırlatıcı. 2. Anılar, hatıralar.

Andak: Ak ant, temiz yemin, diken, sellerin oyduğu yar

Andarkan: Ateşin efendisi, eski Kırgızlarda bir bitki tanrıçası

Anday: And içmek, yemin etmek

Andıç: Anılar, armağan, hediye.

Anı: Yaşanmış olgulardan belleğin sakladığı her türlü iz, bir olguyu anımsatan şey, hatıra

Anıl: Amaç, maksat.

Anıt: Abide

Anlı: Namı yürümüş olan.

Ansıma: Hatırlanmayı beklemek.

Ant: Yemin, söz verme.

Anter: Arap edebiyatında kahraman.

Anya: Kutsal kitapta adı geçen İsrail peygamberi

Apa: Büyük kız kardeş, abla

Apan: Aniden

Apaydın: Işıklar içinde, çok aydınlık

Ape: Amca, büyük.

Ar: Ateş .

Arabul: Arabuluculuk yap, iki yanın arasını bul, ara ve bul

Araf: Cennet ve cehennem arasındaki yer.

Arafat: Mekke’de bir tepenin adı

Aral: Büyük bir göl

Aram: Sakin, huzurlu.

Aran: Sıcak yer, ova, ılımlı yer. At ahırı.

Aras: Kalın Yün, At kılı anlamında (Aras nehri)

Arat: Yürekli cesur

Araz: İşaret, alamet

Arbas: Çok güçlü erkek

Arbaş: Mavi gözlü ve sarı saçlı erkek, yaramaz

Arbay: Mütevazi insan.

Arca: Çam ağacı, temiz

Arcan: Temiz saf, namuslu

Arda: Asa, işaret için dikilen değnek. Ardıl, sonra gelen, halife.

Ardakan: Arda nehri civarındakilerin soyu

Ardıç: Güzel kokulu yapraklarını kışın da dökmeyen bir ağaç, dağ servisi, çamgillerden kokulu bir ot

Ardıl: Arkadan gelen, sonra gelen (ilk ya da birkaç çocuktan sonra doğan), öncekinden sonra, ardından gelen

Ardil: Yürek ateşi.

Aref: Pek maruf, fazlaca bilinen. Arif, anlayışlı ve bilgili

Arel: Dürüst ve temiz kimse.

Aren: Kum tanesi.

Arer: Temiz ve güvenilir kişi.

Ares: Mitolojide geçen savaş tanrısı

Argın: Yorgun, bitkin

Argon: Ateş rengi.

Arguç: Gururlu.

Argun: İlhanlı hükümdarlarından biri

Argüden: Erdemlilik peşinde olan.

Argüder: Erdemlilik peşinde olan.

Argün: Temiz gün, günlük güneşlik, yaşama sevinci veren gün.

Arhan: Temiz han, temiz yönetici, yiğit han

Arıbal: Arının yaptığı bal, arı balı, tatlı kimse, hoş kimse, katışıksız, bal, temiz bal, saf bal

Arıbaş: Temiz kimse, çalışkan kimse, arı gibi çalışan baş

Arıca: Temizce arı gibi

Arıcan: Temiz kimse.

Arıç: Dirlik, düzenlik, barış

Arıel: Dürüst, temiz kimse, temiz elli

Arıer: Temiz er, katışıksız, er, temiz kimse

Arığ: Arı, temiz, saf, katışıksız, eti yağı erimiş, arık zayıf

Arık: Eti yağı erimiş, zayıf

Arıkal: Temiz kal

Arıkan: Saf kan, temiz kan, soylu kan.

Arıkar: Yardım, yardımcı.

Arıker: Temiz kimse, çelimsiz erkek

Arıkut: Temiz ve kutlu

Arıman: Dürüst ve temiz kişi

Arısal: Arı gibi çalışkan

Arısan: Adı, sanı temiz kimse

Arısoy: Temiz soy, soyu temiz kimse

Arış: Kağnı otu

Arıt: Arınmasını sağla, temiz bir duruma getir, arılaştır

Arıtan: Temiz bir duruma getiren, temizleyen

Arıtaş: Temiz taş

Arıyüz: Temiz yüz, temiz yüzlü

Ari: İran’dan geçerek Kuzey Hindistan’a yerleşen halk veya bu halktan olan kimse.

Arif: Bilen, bilgili

Aril: Temizlenmek, tohum zarı.

Arin: Temiz, saf

Arjen: Volkan alevi

Arjin: Yaşam ateşi, yiğit.

Arkadaş: Birbirlerine karşı sevgi ve anlayış gösteren kişilerden her biri, bir işte birlikte bulunanlardan her biri

Arkan: Arı kan, temiz kan, soylu kan

Arkın: Arkada, geride olan, ağır, yavaş, sakin dingin

Arkış: Haberci. 2.Kervan.

Arkoç: Temiz ve güçlü.

Arkun: Yavaş, geri kalan.

Arkut: Temiz ve uğurlu arı ve kutlu

Arma: Yelken takımı, halat, ip, seren, 2. Bir devletin, bir hanedanın veya bir şehrin sembolü olarak kabul

Armağan: Birini sevindirmek, mutlu etmek için verilen şey, hediye. 2. Ödül. 3. Bağış, ihsan.

Arman: İstek, amaç, dürüst, temiz insan, arı insan.

Armanç: Hedef.

Armin: Özgürlük ve barış yanlısı.

Arol: Arı ol, çalışkan ol

Arpad: Arpacık.

Arpağ: Büyü sihir

Arpak: Büyü, sihir.

Arpat: Hun Uygur halkının önderi. Arpatlar hanedanının kurucusu.

Arpınar: Su gibi temiz.

Arsan: Temiz adlı

Arsen: Kurtuluş, özgürlük.

Arslan: Güçlü, yırtıcı.

Arslaner: Aslaner

Arsoy: Arısoy

Artaç: Utanma duygusunu baş tacı eden

Artam: iyilikçilik, doğruluk, erdem.

Artanç: ince ruhlu, duyarlı, sanatkar.

Artemis: Orman ve savaş tanrıçası

Artuç: Ucuna sivri demir eklenmiş mızrak.

Artuk: Artmış olan, artan, üstün, ünlü Selçuklu emiri

Artun: Kendine güvenen, onurlu, ağırbaşlı.

Artunç: Arı tunç, katışıksız tunç.

Aru: Arı, katışıksız

Arukan: Soylu kan, temiz kan, arı kan

Arya: Operalarda solistlerden birinin orkestra eşliğinde söylediği, genellikle kendi içinde bütünlüğü olan parça.

Aryüz: Arı yüz, temiz yüzlü

Arzık: Dine çok bağlı kimse, uysal, iyi huylu

Arzüdar: istekli.

Asaf: Vezir. 2. Erdem, ileri görüşlülük, yönetimde başarı. hz. süleyman’ın ünlü veziri. süleyman (a.s.)’ın en çok güvendiği kişiydi. Neml suresinde anlatılanlar Asaf üzerine yorumlandı, daha sonra padişahın vezirlerine Asaf unvanı verildi.

Asal: Bir şeyde öğe olan, temel

Asan: Rahat.

Asar: Vezir, nazır, bakan.

Asgar: Küçük, ufak

Asıf: Çok şiddetli esen rüzgâr

Asıl: Başlıca, başta gelen, bir şeyin kendisi, başkası değil, kök, köken, gerçeklik

Asım: Temiz, namuslu, sağlam karakterli.

Asi: Başkaldırıcı, dikbaşlı.

Asil: Yüksek duygularla hareket eden kişi; soyu sopu belli, sağlam soylu kişi demektir.

Aslan: Gürbüz, cesur, yiğit adam

Aslaner: Yiğit erkek, yiğit kimse, aslan gibi kimse

Aslanhan: Aslanların aslanı.

Asli: Asıl, tek.

Asrın: Bu asıra ait, bu devire uygun

Asri: Modern.

Asur: Mezopotamya’da bir devlet ve bu devletin halkı.

Asutay: Yaramaz, huysuz tay, yaramaz çocuk

Aşan: Öte yana geçip giden, yüksek bir yerin, ötesine geçen, Uygur yazıtlarında geçen bir ad

Aşar: Aşıp gider, öte yana geçer

Aşık: Bir kimseye veya bir şeye karşı aşırı sevgi ve bağlılık duyan, vurgun, tutkun kimse.

Aşir: Samimi dost, arkadaş

Aşkan: Renk, beniz

Aşkın: Ölçüyü kaçırmış olan, coşkun. 2. Muadillerinden yeğ, üstün. 3. Fazla

Aşkınay: Ay’ın çok değişik ve çok güzel görünmesi.

Aşkıner: Üstün er, üstün kimse

Ata: Soy

Atabay: Saygıdeğer ve varsıl kimse, Seçuklu döneminde bir unvan, atabey

Atabek: Selçuklu döneminde şehzadeleri eğiten kimse.

Ataberk: Selçuklu Devleti’nde şehzadelerin terbiyesiyle vazifeli şahıs, lala.

Atabey: Selçuklularda şehzadeleri eğitmekle görevli kişilere verilen ünvan24

Atacan: Hoşgörüsü olan kimse, babacan.

Ataç: Atalardan sürüp gelen

Atadan: Atalardan sürüp gelen, ataç

Ataeli: Ata yurdu, ataların doğup büyüdüğü, yaşadığı yer

Atagün: Büyüklerin günü.

Atahan: Büyük yönetici, ata durumundaki han.

Atak: Atılgan yiğit, yürekli

Atakan: Atasının kanını taşıyan, atasının kanından gelen gücü barındıran88

Ataker: Atılgan yiğit, atılgan ve yiğit

Atakol: Atılgan ol

Atakul: Ataya kul, ataya kul olan, ata kulu, lala

Atakurt: Kurt soyundan gelen.

Atalay: Kolaylıkla ileri atılabilen, cesur kimse

Atalay/ Atılay: Kolaylıkla ileri atılabilen, cesur kimse

Ataman: Kazak lideri

Atamer: Benim atam er kişidir, yiğit atam.

Ataner: Senin atan er kişidir, yiğittir

Atanur: Atasından aldığı nuru taşıyan.

Ataol: Gelecek kuşaklara baba, ata olasın

Ataöv: Atalar seni övsün

Atar: İleriye fırlatır. 2.Gücü yeten.

Atasagun: Hekimlerin babası, atası

Atasan: Soyuyla ünlü olan, övünen kişi.

Atasay: Atayı say, ataya saygı göster

Atasev: Atayı, ataları, babayı sev

Ataseven: Atasını, babasını seven

Atasever: Atalarını seven kimse.

Atasevin: Atalarınla sevin

Atasoy: Ata soyu, atadan

Atasöz: Büyük sözü dinleyen.

Atasü: Asker babası, asker atası

Ataullah: Allah’ın hediye ettiği ilk erkek çocuk, Allah’ın bağışladığı, hediye ettiği, ihsanı, lütfü

Atay: Herkesçe bilinen, tanınmış, ünlü

Ateş: Yanıcı maddelerin yanmasıyla ısı ve ışığın ortaya çıkması

Atıf: Eğilimli, birine şefkatle eğilen, sevgi duyan / Bir şeye yönlendirilen

Atıl: Fırla

Atılay: Kolaylıkla ileri atılabilen, cesur kimse

Atılgan: Güçlüklerden ve tehlikelerden yılmayarak daima ileriye atılan, Girişken, tez canlı

Atılhan: Dinamik hükümdar.

Atım: Atılan bir şeyin gidebildiği uzaklık

Atınç: Atılgan, atak

Atik: Çok hızlı davranan, çevik

Atilla: Hunların “Tanrının Kırbacı” denilen büyük hükümdarı

Atlan: Ata bin, at sahibi ol

Atlas: Üstü ipek, altı pamuk kumaş, büyük harita.

Atlı: Atı olan, iyi bir adı bulunan, ünlü, tanınmış, adlı

Atlığ: Namlı, şöhretli.

Atlıhan: Atlı yönetici.

Attila: Hun imparatoru

Atuf: Birine sevgisi olan, sevgi duyan. Allah’a karşı sevgi duyan

Avar: Orta Avrupa’da yaşamış bir Türk boyu.

Avcı: Avlanmayı seven veya avı kendine iş edinen kişi. 2. Bir şeyi büyük bir istekle izleyen ve bulup ortaya çıkaran tanıtan kimse.

Avedis: İyi haber getiren kişi

Aver: Sert ve dik bakışlı kişi.

Avni: Yardım etmek, yardımda bulunmak, yardımla ilgili

Avşar: Bir Türkmen boyu.

Avunç: Teselli, avunma.

Ay Temiz: Ay gibi berrak ve temiz olan.

Ay Timur: Ay gibi ışıltılı ve demir gibi sağlam.

Ayalp: Ay gibi güzel ve yiğit.

Ayanç: Saygı

Ayas: Duru ve dingin havada çıkan kuru soğuk, ayaz

Ayata: Eski Türklerin inanışına göre gökyüzünün ikinci katında oturan tanrı, Ay tanrısı

Ayaydın: Çok aydınlık, ay gibi aydınlık, ay ışığı

Ayaz: Duru ve dingin havada çıkan kuru soğuk, bulutsuz ve Ay ışıklı gecede Çıkan soğuk.

Ayaz Ada: Soğuk ve durgun hava

Aybala: Ay gibi çocuk, Ay gibi parlak ve güzel çocuk.

Aybar: İnsanda saygı uyandıran görünüş, görkem

Aybars: Ay gibi parlak vegüzel, pars gibi yırtıcı.

Aybay: Ay kadar güzel ve zengin

Aybek: Hindistan komutanı.

Ayberk: Güçlü

Aybey: Ay gibi doğan erkek, bey

Aybora: Ay kadar güzel, fırtına kadar yıkıcı, ay ve fırtına

Ayca: Yüzü ay gibi aydınlık ve güzel olan

Ayçetin: Ay kadar güzel ve çetin.

Aydar: Perçem, Manas destanındaki kahraman.

Aydemir: Demir kadar sert kimse manasındadır.

Aydın: Bilge.

Aydınalp: Aydınlık ve yiğit.

Aydınay: Ay’ın çok parlak hali.

Aydınbay: Saygın ve de bilgili olan kimse.

Aydınbey: Saygın ve de bilgili olan kimse, bilge kişi.

Aydınel: Aydınlık yer, ışıklı yer.

Aydıner: Aydınlık yüzlü kimse.

Aydınol: Okumuş ve bilgili biri ol.

Aydıntan: Işıklı sabah vakti, aydınlık sabah vakti

Aydıntuğ: Üzerine ışık düşmüş tuğ.

Aydınyol: Doğruyol.

Aydinç: Ay gibi güzel, ışıklı ve dinç.

Aydoğan: Ay gibi doğmuş olan.

Aydoğdu: Ay gibi doğmuş olan, ay gibi doğan

Aydoğmuş: Ay gibi doğmuş, ay kadar güzel olan

Aydolun: Dolunay gibi.

Ayet: Kuran surelerindeki cümlelerin her biri.

Aygün: Ay gibi parlak ve ışıklı güzel gün

Ayhan: Büyük hükümdar

Ayık: Anlayışlı, uyanık, açıkgöz, zeki

Aykaç: Güzel söz söyleyen, ozan

Aykal: Aydınlık kal.

Aykan: Kanı ay gibi parlak ve temiz Ay Kanlı.

Aykın: Işıltılı kın.

Aykul: Ay gibi kutlu, ay kadar uğurlu

Aykurt: Üzerine ay ışıltısı düşmüş kurt.

Aykut: Ay gibi uğurlu.

Aykutalp: Uğurlu, cesaretli.

Aykutlu: Ay gibi güzel ve uğurlu, uğurlu ay

Ayman: Ay gibi güzel kimse

Aymete: Hun İmparatoru Mete’nin bir adı.

Aymutlu: Ay gibi güzel ve mutlu.

Aypar: Görkem, saygı uyandıran görünüş, aybar

Aypars: Ay gibi güzel ve pars gibi yırtıcı

Aypolat: Ay gibi güzel ve polat gibi sağlam.

Aysal: Ayla ilişkili, ay gibi.

Aysar: Ayın etkisiyle huyu değişen kimse

Aysoy: Aydınlık soydan gelen.

Aysungur: Ay gibi güzel, sungur, gibi, akdoğan gibi avlayıcı kimse

Aytaç: Başında ay gibi ışıklı taç bulunan.

Aytar: Olanları bildiren, haber veren

Aytek: Ay gibi.

Aytekin: Ay gibi parlak ve biricik. Çok değerli.

Aytemur: Ay gibi güzel ve demir gibi sağlam

Aytok: Ay gibi güzel ve tok

Aytolun: Dolunay.

Aytop: Yuvarlak ay, nurtopu gibi

Aytuğ: Mızrağın ucuna yapılmış ayın üstüne yapılan tüy.

Aytuna: Ay gibi güzel ve Tuna Irmağı gibi görkemli.

Aytunca: Ay gibi güzel ve Tunca Irmağı gibi görkemli

Aytunç: Ay gibi güzel ve tunç gibi sağlam.

Aytün: Aylı gece

Aytürk: Ay gibi güzel ve Türk gibi güçlü

Ayvaz: koca, eş. Güzel, yakışıklı.

Ayyüce: Yücelerdeki Ay

Azad: Bağımsız olan.

Azadi: Bağımsızlık, özgürlük.

Azam: En büyük, ulu.

Azamet: Büyüklük, ululuk, Yücelik. 2. Gurur. 3. Görkem, heybet. 4. Çalım, kurum. 5. Debdebe.

Azametdin: Dinin yüceliği.

Azat: Özgür, kimseye bağlı olmayan.

Azem: Arkadaş. dost.

Azer: Ateş

Azim: Bir şeyler yapmak için kararlı kişi, azmeden, azimli

Aziz: Onur sahibi yüce, Saygıdeğer, Manevi gücü çok üstün

Azmi: Kemikli, kemikle ilgili, azim sahibi

Aznavur: Cesur, kahraman, yiğit.

Azrak: Çok az bulunur, değerli